(( با آرزوی سلامتی برای همه دردمندان وشفای  مریض ها وموفقیت شما دوستان در شبهای قدر التماس دعا دارم. ))

خواجه حافظ شیرازی :

شب قدر است و طی شد نامه هجر

سلام فیه حتی مطلع الفجر

عارفان درباره شب قدر گفته اند که این شب ، شبی است که سالکان را به تجلی خاص مشرف گرداند تا بدان تجلی قدر و مرتبه خود را نسبت با محبوب بشناسند و آن وقت ابتدای وصول سالک باشد یعنی جمع و مقام اهل کمال در معرفت :

در شب قدر قدر خود را دان / روز در معرفت سخن میران

حکایت شب قدر

در " ترجمان القرآن جرجانی " شب قدر ، شب اندازه کردن کارها ذکر شده است . صاحب " کشاف اصطلاحات الفنون " گوید : شب قدر ، شبی است با عزت و شرف که هر که در آن طاعت کند عزیز و مشرف گردد .

در " التفهیم بیرونی " آمده است :

" واندر ماه رمضان لیله القدر است ، آنک جلالت او راه به دهه پسین جویند و نیز گفتند به طاقهای این دهه ."

لیله القدر شبی مهم و سرنوشت ساز است .شب نزول رحمت و برکات الهی و تعیین سرنوشت ابدی انسانهاست و درخصوص اهمیت این شب گفتنی است که از صدر اسلام واز عهد رسول اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) رسم بر آن بوده است که شبهای قدر را " احیا " بگیرند و تا سپیده دم به آداب مخصوص آن منجمله دعا و نماز و استغفار بپردازند .

در فضیلت شب قدر آمده است شبی بهتر زا هزار ماه " لیله القدر خیر من الف شهر " و به احتمال قوی این شب ارجمند یکی از شبهای نوزدهم ، بیست ویکم و بیست و سوم ماه مبارک رمضان است .

در آیه نخست سوره مبارکه " قدر " نیز تصریح شده است به آن که قرآن کریم در شب قدر نازل شده است : " انا انزلنا فی لیله القدر " در " تفسیر ابولفتح رازی " پیرامون شب قدر آمده است : شب تقدیر است و فصل احکام و تقدیر قضایا آنچه خواهد بودن در سال از اجال و ارزاق واقسام همه در این شب کنند و گفتند قوله " فی لیله مبارکه " هم این شب است و ...

سخن در باب لیله القدر ( شب قدر ) بسیار است و در کتب تفاسیر درباره کیفیت و نزول رحمت و برکت در این شب استثنایی احادیث و روایات بسیار قابل تاملی ذکر شده است واما در نگاه شاعران سخن سنج مسلمان که میراث داران و پاسداران حریم فرهنگ و معارف عالیه اسلامی هستند ، حکایت شب قدر حکایتی بس شگفت و تفکر برانگیزی است .

حکایتی که با زبان عرفان و تعابیر رمزگونه ، مخاطب را به این شب بزرگ و اسرار آمیز رهنمون می کند .این اشعار که بر اساس آیات ، احادیث و روایات سروده شده است همچون بارقه های آسمانی بر دل و جان شیفتگان می تابد و ظلمت درون را به انوار الهی روشن می سازد .

 منبع : تبیان

************************

لیالی قدر از زبان شعر

حسین هدایتی

از این پلکان جدایم نکن؛ راهی به آسمان می خواهم.

تکاپوی انسان در قرن ها را بر شانه دارم و شتاب گرفته ام بر نعش خویش.

جاری ام کن چون رودی در چشم ماه.

هوای اشتیاق آبی است. هوای اجابت آبی است. خاک و آسمان آبی است.

هزار سال تکاپوی انسان در قرن ها را قطره قطره از چشمانم سر می کشم.

تمام شب را از تمام خاکسترم می شنوی.

شب نزدیک است؛ آنچنان نزدیک که بر آخرین طاقچه اش می توانم دنبال چراغی برای افروختن باشم.

شب نزدیک است و هیاهوی کلمات، گونه سنگ ها را می کاود.

شب بر سنگ ها سنگین می شود و از گلوها و روزن ها، تحریر لبیک می آید.

خانه دلم می لرزد؛ اما محکم تر می شود.

از این پلکان جدایم نکن.

از استغاثه ام آتشی افروخته ام، اگر سردت باشد.

تکه های ویران روحم آرام آرام از هوایم می گذرد.

شانه خالی کرده ام از اندوه سرگردانی خویش و به هوای پناهی برای گریستن، بی تابم.

شب، آرام و شهر، بی تاب است؛ گویا فرشتگانی در تحریر، گویا پیامبرانی در تکبیر! شب ملائکه سنگین است.

شب روح سنگین است.

عاقبت شب در سنگ ها چون صدای خداوند است در آسمان.

دستم را بگیر میان این همه هیچ.

درهای و هوی خالی ها، از صدای آسمان سرشارم کن.

دست هایم در پوست زمان می گریزد. فریادی از جان می کشم و با کلمات خداوند فرو می ریزم.

بر طاقچه های روحم غوغایی ست؛ گویا پرندگانی در تکثیر، گویا دیوانگانی در زنجیر.

بر رواق رنگ باخته خاک غوغایی است؛ گویا فرشتگانی در تحریر، گویا پیامبرانی در تکبیر. از این پلکان جدایم نکن! می خواهم سرم را سخت تر بکوبم بر حاشیه ماه؛ ماه بی تاب، ماه تیپاخورده مغرور.

برمی خیزم از موج خاکستر خویش.

سرمستم از خیال این پلکان شبانه باشد که امشب سرم را سخت تر بکوبم بر حاشیه ماه!

سرم با کلمات، سنگین است.

خداوند نوازشم می کند و آسمان کلمه خواهد شد.

صدایی از آخرین پله ها می آید؛ «اقرأ»

گویی برانگیخته شده ام!

می شنوم که خداوند نوازشم می کند.

بر پلکان آخر غوغایی است.

از این پلکان جدایم نکن! می خواهم راهی آسمان شوم؛ آنجا که موج خاکستر خویش برخواهم خاست.

مماس با آینه

محمد کاظم بدرالدین

نوری از خود بروز بده!

خورشید دیگری به روز بده!

از حصارها برون آی! بیا به اتفاق تنهایی و عاشقانه ها را سر بده! بیا به سبک آبی آرام در این هزاره پرآشوب، در این شب های پررونق. باید همه با چراغی که دست این شب هاست، روشن شویم. معلوم نیست چند «جوشن کبیر» می توان زیست؛ پس بها باید داد.

باید دل داد به این شب ها که ما را می برند تا روزهای مماس با آینه. باید به تماشا نشست تا کجا شب ناله ها به معراج می روند. آری! شب های قدر را باید قدر دانست. از بوی «بک یا اللّه» و «الغوث»، تبلوری تازه ریخته شده در مسجدها و مأذنه ها. انسان نکرده است مقدماتی فراهم آورد تا شب قدر.

همیشه عادتی از سردرگمی و فراموشی در خاکستر روزها به جا می ماند؛ اما گویی انسان، تنها برای این شب های پر اردیبهشت معنوی، حرف هایش را نگه داشته است! می خواهی درد دل کنی، پیاله ای از مفاتیح را سر بکش.

دریچه ای از خویش را بر قرآن بزرگ بگشا.

هرکس به گوشه ای از این شب ها تمسک می جوید.

مگر می توان نادیده گرفت پاداش های نهفته در لحظات فراسو را؟! وقتی صحبت از کران کران خورشیدهای ثواب است، دیگر خیره سری تاریکی به حساب نمی آید.

باید الصاق کرد به کارنامه چرکین خویش، شفاعت های دامنه داری را که در این شب ها مقدر می شود. یک سو دست خالی ماست و سوی دیگر الطاف بی پایان حضرت دوست. غنیمت است اینکه بنشینی برای شروعی دوباره از خویش؛ ساختنی از نو. صدایی به زیبایی این شب ها زاده نشده است که عطر «جوشن کبیر» را به همراه داشته باشد. جهان این گونه در تغییر است که بیایند این شب ها تا اتاق شعر، به رنگ «ربّنا» درآید.

شب اشک و توبه

خدیجه پنجی

دارم از دست می روم. کسی هست به فریاد دل من برسد؟ تا خدا راه درازی دارم. جاده ای می خواهم

که قدم های گریزانم را

به در خانه آن «دوست» برد؛ یک «میان بُر» به حریم بالا

نکند مرگ مجالم ندهد.

نکند زنده نباشم، نرسم! نکند عمر کفافم ندهد!

شانه ام خرد شده از بار گناه.

فرصتی می خواهم تا زمین بگذارم.

همه پل های پشت سر من ویران است.

راه برگشتی نیست. من ماندم و یک سال غم دربه دری؛ غم خانه به دوشی، شانه ای می خواهم تا یک دل سیر بگریم از درد. من شنیدم که خدا

نردبانی دارد.

به بلندای سعادت، شبی از این شب ها، یک شب می نهد روی زمین.

من شنیدم که شبی از شب ها

می شود یک شبه پیمود ره صد ساله. من پی روزی خود آمده ام.

من شنیدم که ملائک تا صبح

می برند آن بالا

عطر اندوه بنی آدم را

من به دنبال خودم می گردم.

شب قدر است آیا؟

شب تسبیح و مناجات و سلام.

شب اشک و توبه

شب ویرانی من،

شب مهمانی «او»

شب بیزاری من از دنیا.

شب دلجویی او از مهمان

شب قدر است آیا؟

من همان بنده از «دوست» فراری هستم

من همان چهره غمگین پریشان حالم، من همان آدم خاطی و گنه آلوده ام

شب قدر است آیا؟

چه کسی می گوید: «شب دراز است و قلندر بیدار»؟

شب، کوتاه است

این دقایق همگی نایابند. لحظه ها می گذرند.

چشم بر هم بزنی، سحر از راه رسید و تو هنوز در خوابی.ها، مبادا که بگویند به تو سحر از راه رسید است و قلندر در خواب! جامه را از تن خود خواهم کند

جوشنی می پوشم، بند بندش از نور

جوشنی می پوشم. همه از جنس عطوفت، احسان

شب قدر است امشب! تا سحر بیدارم

تا سحر دانه به دانه، غم خود می بارم

تا سحر، سر به زانوی «تو» می گریم زار، تا سحر، توبه به درگاه خدا

شب قدر است امشب

حیف اگر در شب قدر، قدر خود نشناسیم!

قلم آمرزش

حورا عوسی

آمده ام؛ با کاسه تهی دستانم که گدایی ام را فریاد بزنم.

آمده ام؛ با چشمه جوشان دیدگانم که رسوایی ام را هزار بار ببارم.

آمده ام؛ با کمان خمیده قامتم تا بندگی ام را با بند بند وجودم اعلام کنم.

آمده ام؛ با تسبیح توبه جاری بر زبانم تا شرمندگی ام را هجی کنم.

آمده ام؛ تا امید اجابت را ملتمسانه بخواهم.

آمده ام ای قدر آفرین!

در یلدای امید و آرزو، در شام غریبان خودم، در شب سفره های گسترده آسمان بر زمین و در شب قدر، تا بر مزار غفلت هایم شمع پشیمانی روشن کنم و دقّ الباب کنم دروازه بازگشت به تو را.

آمده ام ای شنواترین، در همهمه عابدان و زمزمه عاشقان، تا بالقلقه این زبان، «الغوث الغوث» کنان فریادرس بی کسی ام را بیابم.

آمده ام ای مهربان ترین، در محفل بندگان پاکت، شبی میهمان تو باشم و قرآن مقدست را ترازوی سنگینی پر کاه آبروی خویش نمایم. عاجزانه با چهارده لهجه و چهارده صوت آسمانی، قسمت دهم تا مرا ببخشایی و قلم آمرزش بر سیاه مشق های گناه آلوده ام بکشی.

آمده ام ای پناه امن و تنها امیدم!

در این دراز نای طاعت و عبادت، در این شب بارش فرشته، در این لحظه های بی تکرار تا خود را هزار بار بالاتر برم، پناه خویش جویم و بگویم: الهی! مکش این چراغ افروخته را و مسوز این دل سوخته را و مدر این پرده دوخته را و مران این بنده نوآموخته را.

الهی! اگر تن مجرم است، دل مطیع است و اگر بنده بدکار است، کرم تو شفیع است.

«بادا کرم تو بر همه پاینده	احسان تو سوی بندگان آینده
بر بنده خود گناه را سخت مگیر	ای داور بخشنده بخشاینده»

(( با آرزوی سلامتی برای همه دردمندان وشفای  مریض ها وموفقیت شما دوستان در شبهای قدر التماس دعا دارم. ))

رسول اکرم (ص):

اگر شیاطین بر گرد دلهای آدمیان نمی گشتند ، هر آینه انسانها ملکوت را می دیدند.

به نام خداوند بخشنده مهربان

((سخنی کوتاه با بندگان مخلص خدا که با تمام وجودم دوستشان دارم ))

چرا نمی توانیم خدای مهربان بی همتا را ببینیم ؟ خدایی که در کنار ماست . اوهمیشه در نگاه وزبان ماست .

خیلی کم لطفی است ، در دنیایی با این عظمت وزیبایی زندگی می کنیم واز تمامی مواهب و نعمت های بی شمار آن استفاده می بریم،  ولی به یگانه خالق بی همتای مهربان وبخشنده بی منت آن کم توجه یا خدای ناکرده بی توجه باشیم .

دوستی ما را به ناهار یا شامی دعوت می کند ، کمک ومساعدت مالی به ما داده است تا چه اندازه تشکر می کنید  ؟وتا یک عمر خود را مدیون  او می داند و...

قصد شمردن این نعمتها را ندارم ولی می خواهم اشاره ای داشته باشم هرچند کوچک به این دریای بیکران هستی :

آسمان آبی زیبا با باران وبرکات آن ، زمین با همه خوبیهایش ونعمت های بی نظیرش ، آب این مایه حیات که یک قطره آن را هنوز بشر با تمام پیشرفتی که داشته است قادر به ساختنش نیست.

به خودمان نگاه کنیم وبا چشم دل ببینیم این وجود بی همتا را .

آیا تا بحال به این فکر کرده اید که برای حتی یک لحظه از نعمت دیدن محروم باشید ؟

آیا چنین دنیایی را تصور کرده اید ، تا قدر این نعمت بینایی را بیشتر بدانید.

اگر بر اثر حادثه چشمان نازنین  خودرا از دست دادید ، چه میزان حاضرید هزینه کنید تا از این موهبت خدایی بهره مند شوید؟

از خداوند منان می خواهم همیشه سالم وامیدوار باشید .منظوری نداشتم ، جز یاد آوری آنچه را که با هیچ سرمایه ای نمی توان از بقالی دنیا خرید . وهر آنچه را که داریم اتکت ریالی بر آن زد .

بیایید وجود مبارکمان  ودنیای هدیه الهی را با چشم دل بنگریم ، تا ببینیم آنچه را که تا کنون غافل از آن بودیم.

به قول عارف دلسوخته مولانا :

نطق آب ونطق خاک و نطق گل

هست محسوس حواس اهل دل

ما سمیعیم وبصیرو با هوشیم

با شما نامحرمان ما خاموشیم

 استون حنانه از حجر رسول

 ناله می زد همچو ارباب عقول

قصد ورود به مباحث عرفاتی را نداشتم فقط اشاره ای بود به آن.

به حول وقوه الهی اگر خدا ی رحمان یاری یم کرد ادامه بحث را در خدمتتان خواهم بود انتظار نتیجه گیری از این بحث را به این زودی ندارم  .

حکمت 311 : نفرین امام [علیه السلام](اعتقادى)

وَ قَالَ [علیه السلام] لِأَنَسِ بْنِ مَالِکٍ وَ قَدْ کَانَ بَعَثَهُ إِلَى طَلْحَةَ وَ الزُّبَیْرِ لَمَّا جَاءَ إِلَى الْبَصْرَةِ یُذَکِّرُهُمَا شَیْئاً مِمَّا سَمِعَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فِى مَعْنَاهُمَا فَلَوَى عَنْ ذَلِکَ فَرَجَعَ إِلَیْهِ فَقَالَ إِنِّى أُنْسِیتُ ذَلِکَ الْأَمْرَ فَقَالَ ع إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فَضَرَبَکَ اللَّهُ بِهَا بَیْضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِیهَا الْعِمَامَةُ . قال الرضى یعنى البرص فأصاب أنسا هذا الداء فیما بعد فى وجهه فکان لا یرى إلا مبرقعا .

 و درود خدا بر او، فرمود: (چون به شهر بصره رسید خواست انس بن مالک را به سو طلحه و زبیر بفرستد تا آنچه از پیامبر (ص) دربارة آنان شنیده ، یادشان آورد، أنس ، سرباز زد و گفت من آن سخن پیامبر (ص) را فراموش کردم، فرمود) اگر دروغ مى گویى خداوند تو را به بیمارى بُرُص (سفیدى روشن) دچار کند که عمامه آن را نپوشاند، (پس از نفرین امام ، أنس به بیمار برص در سر و صورت دچار شد ، که همواره نقاب مى زد).

حکمت 312 : روانشناسى عبادات(علمى، عبادى) وَ قَالَ [علیه السلام] إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ.

و درود خدا بر او ، فرمود: دل ها را روى آوردن و نشاط ، و پْشت کردن و فرارى است؛ پس آنگاه که نشاط دارند آن را بر انجام مستحبات وا دارید ، و آنگاه که پْشت کرده بى نشاط است، به انجام واجبات قناعت کنید.

حکمت 313 : جامعیت قرآن (علمى) وَ قَالَ [علیه السلام] وَ فِى الْقُرْآنِ نَبَأُ مَا قَبْلَکُمْ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ مَا بَیْنَکُمْ .

و درود خدا بر او ، فرمود: در قرآن اخبار گذشتگاه ، و آیندگان ، و احکام مورد نیاز زندگى تان وجود دارد.

حکمت 314 : روش برخورد با متجاوز (اخلاقى، سیاسى)

وَ قَالَ [علیه السلام] رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَیْثُ جَاءَ فَإِنَّ الشَّرَّ لَا یَدْفَعُهُ إِلَّا الشَّرُّ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: سنگ را از همان جایى که دشمن پرت کرده ، باز گردانید ، که شر را جز شر پاسخى نیست.

حکمت 315 : روش نویسندگى(علمى، هنرى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] لِکَاتِبِهِ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى رَافِعٍ أَلِقْ دَوَاتَکَ وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِکَ وَ فَرِّجْ بَیْنَ السُّطُورِ وَ قَرْمِطْ بَیْنَ الْحُرُوفِ فَإِنَّ ذَلِکَ أَجْدَرُ بِصَبَاحَةِ الْخَطِّ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (به نویسندة خود عبیدالله بن ابى رافع دستور داد) در دوات، لیقه بینداز ، نوک قلم را بلند بگیر، میان سطرها فاصله بگذار، و حروف را نزدیک به یکدیگر بنویس ، که این شیوه براى زیبایى خط بهتر است.

حکمت 316: پیشواى مؤمنان و تبهکاران(اعتقادى،اقتصادى)

وَ قَالَ [علیه السلام] أَنَا یَعْسُوبُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمَالُ یَعْسُوبُ الْفُجَّارِ قال الرضى و معنى ذلک أن المؤمنین یتبعوننى و الفجار یتبعون المال کما تتبع النحل یعسوبها و هو رئیسها .

 و درود خدا بر او ، فرمود: من پیشواى مؤمنان ، و مال ، پیشواى تبهکاران است. مى گویم: (معناى سخن امام ، این است که مؤمنان از من پیروى مى کنند و بدکاران پیرو مال مى باشند آنگونه که زنبورانِ عسل از رئیس خود اطاعت مى کنند)

 حکمت 317 : اختلاف مسلمین و انحراف یهودیان(اعتقادى، سیاسى)

وَ قَالَ لَهُ بَعْضُ الْیَهُودِ مَا دَفَنْتُمْ نَبِیَّکُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ فَقَالَ [علیه السلام] لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِیهِ وَ لَکِنَّکُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُکُمْ مِنَ الْبَحْرِ حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِیِّکُمْ اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (شخصى یهودى ، به امام گفت: هنوز پیامبرتان را دفن نکرده، درباره اش اختلاف کردید، امام فرمود:) ما دربارة آنچه که از او رسیده اختلاف کردیم، نه در خود او ؛ اما شما یهودیان ، هنوز پاى شما پس از نجات از دریاى نیل خشک نشده بود که به پیامبرتان گفتید:" براى ما خدایى بساز، چنانکه بت پرستان خدایى دارند!" و پیامبر شما گفت: "شما مردمى نادانید".

 حکمت 318 : قاطعیت در مبارزات(سیاسى، نظامى)

 وَ قِیلَ لَهُ بِأَیِّ شَیْ‏ءٍ غَلَبْتَ الْأَقْرَانَ فَقَالَ [علیه السلام] مَا لَقِیتُ رَجُلًا إِلَّا أَعَانَنِى عَلَى نَفْسِهِ . قال الرضى یومئ بذلک إلى تمکن هیبته فى القلوب .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (از امام پرسیدند: با کدام نیرو بر حریفان خود پیروز شدی؟ فرمود) کسى را ندیدم جز آن که مرا در شکست خود یارى مى داد!. مى گویم: (امام به این نکته اشاره کرد که هیبت و ترس مولایمان در دلها جاى مى گرفت).

 حکمت 319 : ره آورد شوم تهیدستى(اقتصادى)

وَ قَالَ [علیه السلام] لِابْنِهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِیَّةِ یَا بُنَیَّ إِنِّى أَخَافُ عَلَیْکَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّینِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ دَاعِیَةٌ لِلْمَقْتِ .

و درود خدا بر او ، فرمود: (به پسرش محمد حنفیه سفارش کرد) اى فرزند! من از تهیدستى بر تو هراسناکم ، از فقر به خدا پناه ببر ، که همانا فقر ، دین انسان را ناقص ، و عقل را سرگردان ، و عامل دشمنى است.

حکمت 320 : روش صحیح پرستیدن (علمى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] لِسَائِلٍ سَأَلَهُ عَنْ مُعْضِلَةٍ سَلْ تَفَقُّهاً وَ لَا تَسْأَلْ تَعَنُّتاً فَإِنَّ الْجَاهِلَ الْمُتَعَلِّمَ شَبِیهٌ بِالْعَالِمِ وَ إِنَّ الْعَالِمَ الْمُتَعَسِّفَ شَبِیهٌ بِالْجَاهِلِ الْمُتَعَنِّتِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (شخصى مسئلة پیچیده اى سؤال کرد، فرمود: ) براى فهمیدن بپرس ، به براى آزار دادن ؛ که نادان آموزش گیرنده، همانند داناست، و همانا داناى بى انصاف چون نادان بهانه جو است!.

 حکمت 321 : قاطعیت رهبرى در مشورت(سیاسى، اجتماعى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ وَ قَدْ أَشَارَ إِلَیْهِ فِى شَیْ‏ءٍ لَمْ یُوَافِقْ رَأْیَهُ لَکَ أَنْ تُشِیرَ عَلَیَّ وَ أَرَى فَإِنْ عَصَیْتُکَ فَأَطِعْنِى . 

و درود خدا بر او ، فرمود: (عبدالله بن عباس در مسئله اى نظر داد که امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است که رأى خود را به من بگویى، و من باى پیرامون آن بیندیشم ، آنگاه اگر خلاقى نظر تو فرمان دادم باید اطاعت کنی!

حکمت 322 : ضرورت تقویت روحیة مردم پس از جنگ(سیاسى، اجتماعى)

وَ رُوِیَ أَنَّهُ [علیه السلام] لَمَّا وَرَدَ الْکُوفَةَ قَادِماً مِنْ صِفِّینَ مَرَّ بِالشِّبَامِیِّینَ فَسَمِعَ بُکَاءَ النِّسَاءِ عَلَى قَتْلَى صِفِّینَ وَ خَرَجَ إِلَیْهِ حَرْبُ بْنُ شُرَحْبِیلَ الشِّبَامِیِّ وَ کَانَ مِنْ وُجُوهِ قَوْمِهِ فَقَالَ [علیه السلام] لَهُ أَ تَغْلِبُکُمْ نِسَاؤُکُمْ عَلَى مَا أَسْمَعُ أَ لَا تَنْهَوْنَهُنَّ عَنْ هَذَا الرَّنِینِ وَ أَقْبَلَ حَرْبٌ یَمْشِى مَعَهُ وَ هُوَ [علیه السلام] رَاکِبٌ فَقَالَ [علیه السلام] ارْجِعْ فَإِنَّ مَشْیَ مِثْلِکَ مَعَ مِثْلِى فِتْنَةٌ لِلْوَالِى وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (وقتى امام از جنگ صفین باز مى گشت، به محله شبامیان رسید، او از گریه زنان بر کشتگان جنگ را شنید، ناگاه حرب بن شُرحبیل شبامى، بزرگ قبیلة شبامیان خدمت امام رسید به او فرمود) آیا آن گونه که مى شنوم ، زنان شما بر شما چیره شده اند؟ چرا آنان را از گریه و زارى باز نمى دارید؟ (حرب پیاده و امام سوار بر اسب مى رفتند ، به او فرمود) باز گرد، که پیاده رفتن رییس قبیله اى چون تو پشت سر من ، موجب انحراف زمامدار و زبون مؤمن است. 

حکمت 323 : علل انحراف خوارج(سیاسى، اعتقادى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوَارِجِ یَوْمَ النَّهْرَوَانِ بُؤْساً لَکُمْ لَقَدْ ضَرَّکُمْ مَنْ غَرَّکُمْ فَقِیلَ لَهُ مَنْ غَرَّهُمْ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ الشَّیْطَانُ الْمُضِلُّ وَ الْأَنْفُسُ الْأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ غَرَّتْهُمْ بِالْأَمَانِیِّ وَ فَسَحَتْ لَهُمْ بِالْمَعَاصِى وَ وَعَدَتْهُمُ الْإِظْهَارَ فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ النَّارَ .

و درود خدا بر او ، فرمود: (در جنگ نهروان هنگامى که از کنار کشتگان خوارج مى گذشت فرمود) واى به حال شما! آن که شما را فریب داد به شما زیان رساند. پرسیدند چه کسى آنان را فریفت، اى امیر المؤمنین [علیه السلام]، در جواب فرمود: شیطان گمراه کننده، و نفسى که به بدى فرمان مى دهد ، آنان را به آرزوها مغرور ساخت ، و راه گناه را بر ایشان آماده کرد، و به آنان وعدة پیروزى داد ، و سر انجام به آتش جهنم گرفتارشان کرد.

 حکمت 324 : خدا ترس در خلوتگاهها (اخلاقى، اعتقادى، تربیتى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] اتَّقُوا مَعَاصِیَ اللَّهِ فِى الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاکِمُ .

و درود خدا بر او ، فرمود: از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهیزید، زیرا همان که گواه است، داورى مى کند.

حکمت 325 : اندوه عزاى محمد بن ابى بکر(سیاسى) 

وَ قَالَ [علیه السلام] لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى بَکْرٍ . إِنَّ حُزْنَنَا عَلَیْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلَّا أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِیضاً وَ نَقَصْنَا حَبِیباً .

و درود خدا بر او ، فرمود: (آنگاه که خبر کشته شدن محمد بن ابى بکر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شامیان است، جز آن که از آن یک دشمن ، و از ما یک دوست کم شد.

حکمت 326 : مهلت پذیرش توبه(معنوى) 

وَ قَالَ [علیه السلام] الْعُمُرُ الَّذِى أَعْذَرَ اللَّهُ فِیهِ إِلَى ابْنِ آدَمَ سِتُّونَ سَنَةً .

و درود خدا بر او ، فرمود: عمرى که خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذیرد شصت سال است.

حکمت 327 : پیروزیهاى دروغین(سیاسى، اخلاقى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: پیروز نشد آن کس که گناه بر او چیرگى یافت، و آن کس که با بدى پیروز شد شکست خورده است.

 حکمت 328 : وظیفة سرمایه داران(اقتصادى،اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِى أَمْوَالِ الْأَغْنِیَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ فَمَا جَاعَ فَقِیرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِیٌّ وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِکَ .

و درود خدا بر او ، فرمود: همانا خداى سبحان روزى فقراء را در اموال سرمایه داران قرار داده است، پس فقیرى گرسنه نمى ماند جز به کامیابى توانگران ، و خداوند از آنان دربارة گرسنگى گرسنگان خواهد پرسید.

 حکمت 329 : بى نیازى از عذر خواهى(اخلاقى، اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: بى نیازى از عذر خواهى، گرامى تر از عذر راستین است.

 حکمت 330 : مسؤلیت نعمت ها(اعتقادى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] أَقَلُّ مَا یَلْزَمُکُمْ لِلَّهِ أَلَّا تَسْتَعِینُوا بِنِعَمِهِ عَلَى مَعَاصِیهِ .

و درود خدا بر او ، فرمود: حق خدا بر عهدة شما اینکه از نعمت هاى الهى د رگناهان یارى نگیرید.

حکمت 331 : ارزش اطاعت و بندگى(عبادى، اقتصادى)

وَ قَالَ [علیه السلام] إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ الطَّاعَةَ غَنِیمَةَ الْأَکْیَاسِ عِنْدَ تَفْرِیطِ الْعَجَزَةِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: خداى سبحان طاعت را غنیمت زیرکان قرار داد آنگاه که مردم ناتوان ، کوتاهى کنند.

 حکمت 332 : مسؤلیت رهبری (سیاسى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] السُّلْطَانُ وَزَعَةُ اللَّهِ فِى أَرْضِهِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: حاکم اسلامى ، پاسبان خدا در زمین اوست.

حکمت 333 : روانشناسى مؤمن(علمى، اجتماعى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] فِى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِى وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِى قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَیْ‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَیْ‏ءٍ نَفْساً یَکْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ یَشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِیلٌ غَمُّهُ بَعِیدٌ هَمُّهُ کَثِیرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَکُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِکْرَتِهِ ضَنِینٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِیقَةِ لَیِّنُ الْعَرِیکَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ .

و درود خدا بر او ، فرمود: (در توصیف مؤمن فرمود) شادى مؤمن در چهرة او ، و اندوه وى در دلش پنهان است، سینه اش از هر چیزى فراخ تر ، و نفس او از هر چیزى خوارتر است. برترى جویى را زشت ، و ریاکارى را دشمن مى شمارد، اندوه او طولانى ، و همت او بلند است، سکوتش فراوان ، و وقت او با کار گرفته است، شکر گزار و شکیبا و ژرف اندیش است. از کسى در خواست ندارد و نرم خو و فروتن است، نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در دیندارى از بنده خوارتر است.

حکمت 334 : یاد مرگ و آرزوها(اخلاقى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] لَوْ رَأَى الْعَبْدُ الْأَجَلَ وَ مَصِیرَهُ لَأَبْغَضَ الْأَمَلَ وَ غُرُورَهُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: اگر بندة خدا اجل و پایان کارش را مى دید، با آرزو و فریب آن دشمنى مى ورزید.

 حکمت 335 : آفات اموال (اقتصادى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] لِکُلِّ امْرِئٍ فِى مَالِهِ شَرِیکَانِ الْوَارِثُ وَ الْحَوَادِثُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: براى هر کسى در مال او دو شریک است: وارث و حوادث.

حکمت 336 : مسؤلیت وعده دادن(اخلاقى، اجتماعى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] الْمَسْئُولُ حُرٌّ حَتَّى یَعِدَ .

و درود خدا بر او ، فرمود: کسى که چیزى از او خواسته اند تا وعده نداده آزاد است.

حکمت 337 : ضرورت عمل گرایى(اخلاقى، تربیتى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الدَّاعِى بِلَا عَمَلٍ کَالرَّامِى بِلَا وَتَرٍ .

و درود خدا بر او ، فرمود: دعوت کنندة بى عمل، چون تیر انداز بدون کمان است.

حکمت 338 : اقسام علم (علمى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْعِلْمُ عِلْمَانِ مَطْبُوعٌ وَ مَسْمُوعٌ وَ لَا یَنْفَعُ الْمَسْمُوعُ إِذَا لَمْ یَکُنِ الْمَطْبُوعُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: علم دو گونه است: علم فطرى و علم اکتسابی؛ اگر هماهنگ با علم فطری نباشد سودمند نخواهد بود.

 حکمت 339 : قدرت و حاکمیت اندیشه(سیاسى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] صَوَابُ الرَّأْیِ بِالدُّوَلِ یُقْبِلُ بِإِقْبَالِهَا وَ یَذْهَبُ بِذَهَابِهَا .

 و درود خدا بر او ، فرمود: استوارى رأى با کسى است که قدرت و دارایى دارد، با روى آوردن قدرت، روى آورد، و با پشت کردن آن روى بر تابد.

 حکمت 340 : ارزش پاکدامنى و شکر گزارى (اخلاقى، سیاسى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ وَ الشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَى .

و دورد خدا بر او ، فرمود: پاکدامنى زیور تهیدستى ، و شکر گزارى زیور بى نیازى (ثروتمندى) است.

حکمت 341 : روز دردناک ظالم(سیاسى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] یَوْمُ الْعَدْلِ عَلَى الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الْجَوْرِ عَلَى الْمَظْلُومِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: روز انتقام گرفتن از ظالم سخت تر از ستمکارى بر مظلوم است

حکمت 342 : راه بى نیازى(اخلاقى، اجتماعى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] الْغِنَى الْأَکْبَرُ الْیَأْسُ عَمَّا فِى أَیْدِى النَّاسِ .

و درود خدا بر او ، فرمود: برترین بى نیازى و دارایى، نومیدى است از آنچه در دست مردم است.

حکمت 343 : شناخت مردم و ضد ارزش ها(سیاسى، علمى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْأَقَاوِیلُ مَحْفُوظَةٌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ وَ کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهِینَةٌ وَ النَّاسُ مَنْقُوصُونَ مَدْخُولُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ سَائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ وَ مُجِیبُهُمْ مُتَکَلِّفٌ یَکَادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْیاً یَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْیِهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ وَ یَکَادُ أَصْلَبُهُمْ عُوداً تَنْکَؤُهُ اللَّحْظَةُ وَ تَسْتَحِیلُهُ الْکَلِمَةُ الْوَاحِدَةُ .

و درود خدا بر او، فرمود: گفتارها نگهدارى مى شود، و نهان ها آشکار، و هر کسى در گرو اعمال خویش است، و مردم گرفتار کمبودها و آفت هایند جز آن را که خدا نگهدارد؛ در خواست کنندگانش مردم آزار، و پاسخگویان به زحمت و رنج دچارند ، و آن کس که در اندیشه از همه برتر است با اندک خشنودى یا خشمى از رأى خود باز مى گردد. و آن کس که از همه استوار تر است از نیک نگاهى ناراحت شود یا کلمه او را دگرگون سازد.

 حکمت 344 : ضرورت توجه به فنا پذیرى دنیا(اخلاقى، اقتصادى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ فَکَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا یَبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا یَسْکُنُهُ وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ یَتْرُکُهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً قَدْ خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِینُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: اى مردم از خدا بترسید، چه بسا آرزومندى که به آروزى خود نرسید، و سازندة ساختمانى که در آن مسکن نکرد، و گردآورنده اى که زود آنچه را گرد آورده ، رها خواهد کرد شاید که از راه باطل گرد آورده و یا حق دیگران را بازداشته ، و با حرام به هم آمیخته ، که گناهش بر گردن اوست، و با سنگینى بار گناه در مى گذرد، و با پشیمانى و حسرت به نزد خدا مى رود که: "در دنیا و آخرت زیان کرده و این است زیانکارى آشکار"

 حکمت 345 : یکى از راه هاى پاک ماندن(معنوى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مِنَ الْعِصْمَةِ تَعَذُّرُ الْمَعَاصِى . و درود خدا بر او ، فرمود: دست نیافتن به گناه نوعى عصمت است.

 حکمت 346 : مشکلات در خواست کردن(اخلاقى، اجتماعى) وَ قَالَ [علیه السلام] مَاءُ وَجْهِکَ جَامِدٌ یُقْطِرُهُ السُّؤَالُ فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقْطِرُهُ .

و درود خدا بر او ، فرمود: آبروى تو چون یخى جامد است که در خواست آن را قطره قطره آب مى کند، پس بنگر که آن را نزد چه کسى فرو مى ریزی؟.

 حکمت 347 : جایگاه ستایش(اخلاقى، اجتماعى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] الثَّنَاءُ بِأَکْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصِیرُ عَنِ الِاسْتِحْقَاقِ عِیٌّ أَوْ حَسَدٌ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: ستودن بیش از آنچه که سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و کمتر از آن ، درماندگى یا حسادت است.

حکمت 348 : سخت ترین گناه(اخلاقى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ .

و درود خدا بر او ، فرمود: سخت ترین گناه ، آن که گناهکار آن را کوچک بشمارد.

حکمت 349 : الگوى انسان کامل(اخلاقى، معنوى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ نَظَرَ فِى عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ وَ مَنْ رَضِیَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ یَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَیْفَ الْبَغْیِ قُتِلَ بِهِ وَ مَنْ کَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ وَ مَنْ کَثُرَ کَلَامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَیَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَیَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ وَ مَنْ نَظَرَ فِى عُیُوبِ النَّاسِ فَأَنْکَرَهَا ثُمَّ رَضِیَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِکَ الْأَحْمَقُ بِعَیْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ وَ مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْیَسِیرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ کَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کَلَامُهُ إِلَّا فِیمَا یَعْنِیهِ. 

و درود خدا بر او ، فرمود: آن کس که در عیب خود بنگرد از عیب جویى دیگران باز ماند، و کسى که به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد، و کسى که شمشیر ستم بر کشد با آن کشته شود و آن کس که در کارها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد ، و هر کس خود را در گردابهاى بلا افکند عرق گردد، و هر کس به جاهاى بدنام قدم گذاشت متهم گردید. و کسى که زیاد سخن مى گوید: زیاد هم اشتباه دارد، و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم وحیاء او اندک است ، و آن که شرم او اندک ، پرهیزکارى او نیز اندک خواهد بود، و کسى که پرهیزکارى او اندک است دلش مرده، و ان که دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد کرد. و آن کس که زشتى هاى مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتى ها را مرتکب شود، پس او احمق واقعى است. قناعت ، مالى است که پایان نیابد، و آن کس که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزى خشنود است، و هر کس بداند که گفتار او نیز از اعمال او به حساب مى آید جز به ضرورت سخن نگوید.

حکمت 350 : روانشناسى مردان ستمکار(سیاسى، اجتماعى،اخلاقى) وَ قَالَ [علیه السلام] لِلظَّالِمِ مِنَ الرِّجَالِ ثَلَاثُ عَلَامَاتٍ یَظْلِمُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِیَةِ وَ مَنْ دُونَهُ بِالْغَلَبَةِ وَ یُظَاهِرُ الْقَوْمَ الظَّلَمَةَ

 و درود خدا بر او ، فرمود: مردم ستمکار را سه نشان است: با سرکشى به مافوق خود ستم روا دارد، و به زیر دستان خود با زور و چیرگى ستم مى کند، و ستمکاران را یارى مى دهد.

حکمت 351 : امیدوارى در سختى ها(معنوى)

 وَ قَالَ [علیه السلام] عِنْدَ تَنَاهِى الشِّدَّةِ تَکُونُ الْفَرْجَةُ وَ عِنْدَ تَضَایُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ یَکُونُ الرَّخَاءُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: چون سختى ها به نهایت رسد، گشایش پدید آید، و آن هنگام که حلقه هاى بلا تنگ گردد آسایش فرا رسد.

 حکمت 352 : اعتدال در پرداخت به امور خانواده(اخلاقى،اجتماعى،خانوادگى) وَ قَالَ [علیه السلام] لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ لَا تَجْعَلَنَّ أَکْثَرَ شُغُلِکَ بِأَهْلِکَ وَ وَلَدِکَ فَإِنْ یَکُنْ أَهْلُکَ وَ وَلَدُکَ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَوْلِیَاءَهُ وَ إِنْ یَکُونُوا أَعْدَاءَ اللَّهِ فَمَا هَمُّکَ وَ شُغُلُکَ بِأَعْدَاءِ اللَّهِ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (به برخى از یاران خود فرمود) بیشترین اوقات زندگى را به زن و فرزندت اختصاص مده ، زیرا اگر زن و فرزندت از دوستان خدا باشند خدا آن ها را تباه نخواهد کرد ، و اگر دشمنان خدایند ، چرا غم دشمنان خدا را مى خوری؟!

حکمت 353 : بزرگ ترین عیب(اخلاقى) وَ قَالَ [علیه السلام] أَکْبَرُ الْعَیْبِ أَنْ تَعِیبَ مَا فِیکَ مِثْلُهُ .

 و درود خدا بر او، فرمود: بزرگ ترین عیب آن که چیزى را در خوددارى، بر دیگران عیب بشمار!

 حکمت 354 : روش تبریک گفتن در تولد فرزند(اخلاقى، اجتماعى) وَ هَنَّأَ بِحَضْرَتِهِ رَجُلٌ رَجُلًا بِغُلَامٍ وُلِدَ لَهُ فَقَالَ لَهُ لِیَهْنِئْکَ الْفَارِسُ فَقَالَ [علیه السلام] لَا تَقُلْ ذَلِکَ وَ لَکِنْ قُلْ شَکَرْتَ الْوَاهِبَ وَ بُورِکَ لَکَ فِى الْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ رُزِقْتَ بِرَّهُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (در حضور امام، شخصى با این عبارت ، تولد نوزادى را تبریک گفت " قدم دلاورى یکّه سوار مبارک باد" چنین مگو ! بلکه بگو : خداى بخشنده را شکر گزار ، و نوزاد بخشیده بر تو مبارک ، امید که بزرگ شود و از نیکو کارى اش بهرمند گردی!.

 حکمت 355 : پرهیز از تجمل گرایى(اعتقادى، سیاسى) وَ بَنَى رَجُلٌ مِنْ عُمَّالِهِ بِنَاءً فَخْماً فَقَالَ [علیه السلام] أَطْلَعَتِ الْوَرِقُ رُءُوسَهَا إِنَّ الْبِنَاءَ یَصِفُ لَکَ الْغِنَى .

و درود خدا بر او ، فرمود: وقتى یکى از کارگزارانِ امام، خانة با شکوهى ساخت به او فرمود) سکه هاى طلا و نقره سر بر آورده خود را آشکار ساختند، همانا ساختن مجلل بى نیازى و ثروتمندى تو را مى رساند.

 حکمت 356 : قدرت خداوند در روزى رسانى(اعتقادى) وَ قِیلَ لَهُ [علیه السلام] لَوْ سُدَّ عَلَى رَجُلٍ بَابُ بَیْتِهِ وَ تُرِکَ فِیهِ مِنْ أَیْنَ کَانَ یَأْتِیهِ رِزْقُهُ فَقَالَ [علیه السلام] مِنْ حَیْثُ یَأْتِیهِ أَجَلُهُ .

 و درود خدا بر او ، فرمود: (از امام پرسیدند: اگر دُرِ خانة مردى را به رویش بندند، روزى او از کجا خواهد آمد ؟ فرمود) از آن جایى که مرگ او مى آید!.

حکمت 357 : روش تسلیت گفتن(اخلاقى، اجتماعى) وَ عَزَّى قَوْماً عَنْ مَیِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ [علیه السلام] إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَیْسَ لَکُمْ بَدَأَ وَ لَا إِلَیْکُمُ انْتَهَى وَ قَدْ کَانَ صَاحِبُکُمْ هَذَا یُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِى بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَیْکُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَیْهِ .

و درود خدا بر او ، فرمود: (مردمى را در مرگ یکى از خویشاوندانشان چنین تسلیت گفت) مْردن از شما آغاز نشده ، و به شما نیز پایان نخواهد یافت. این دوست شما به سفر مى رفت، اکنون پندارید که به یکى از سفرها رفته ؛ اگر او باز نگردد شما به سوى او خواهید رفت.

 حکمت 358 : مسؤولیت نعمت ها(اخلاقى، اقتصادى) وَ قَالَ [علیه السلام] أَیُّهَا النَّاسُ لِیَرَکُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِینَ کَمَا یَرَاکُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِینَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَیْهِ فِى ذَاتِ یَدِهِ فَلَمْ یَرَ ذَلِکَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً وَ مَنْ ضُیِّقَ عَلَیْهِ فِى ذَاتِ یَدِهِ فَلَمْ یَرَ ذَلِکَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَیَّعَ مَأْمُولًا.

و درود خدا بر او ، فرمود: اى مردم، باید خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه کیفر ، ترسان بنگرد ، زیرا کسى که رفاه و گشایش را زمینة گرفتار شدن خویش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناک ایمن مى پندارد و آن کس که تنگدستى را آزمایش الهى نداند پاداشى را که امیدى به آن بود از دست خواهد داد.

 حکمت 359 : راه خود سازى(اخلاقى، تربیتى) وَ قَالَ [علیه السلام] یَا أَسْرَى الرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ الْمُعَرِّجَ عَلَى الدُّنْیَا لَا یَرُوعُهُ مِنْهَا إِلَّا صَرِیفُ أَنْیَابِ الْحِدْثَانِ أَیُّهَا النَّاسُ تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِکُمْ تَأْدِیبَهَا وَ اعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا .

 و درود خدا بر او ، فرمود: اى اسیران آرزوها ، بس کنید! زیرا صاحبان مقامات دنیا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افکند، اى مردم کار تربیت خود را خود بر عهده گیرید، و نفس را از عادت هایى که به آن حرص دارد باز گردانید.

حکمت 360 : 360ضرورت پرهیز از بدگمانى(اخلاقى، اجتماعى) وَ قَالَ [علیه السلام] لَا تَظُنَّنَّ بِکَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِى الْخَیْرِ مُحْتَمَلًا .

و درود خدا بر او ، فرمود: شایسته نیست به سخنى که از دهان کسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا که براى آن برداشت نیکویى مى توان داشت.

ماساژ راهی برای سالم سازی بدن

ماساژ باعث تولید گلبول سفید ، افزایش انرژی ذهنی و تقویت سیستم ایمنی می شود .بررسی ها نشان می دهد که ماساژ از راه های مختلفی چون افزایش جریان خون در مفاصل ، درمان کشیدگی ، خشکی و گرفتگی عضلات نقش به سزایی دارد . ماساژ بدن به صورت مداوم سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده ، باعث تولید گلبول سفید می شود . ماساژ باعث آرامش فرد و افزایش انرژی ذهنی او می شود ، همچنین باعث می شود تا شما در کار خود فعال تر و مؤثرتر عمل کنید .
طی تحقیقاتی که دانشمندان در مورد ماساژ انجام داده اند ، مشخص شده که ماساژ کوتاه مدت در محل کار اضطراب را کاهش داده و بازده کاری را افزایش می دهد .بعد از 15 دقیقه ماساژ ، کارکنان هوشیارتر بوده و می توانند مسایل ریاضی را سریع تر و با دقت بیشتری حل و فصل کنند .
خوشبختانه ماساژور ما همیشه همراه مان است ! دستان ما بهترین ماساژورها هستند ، اکثر ما ماساژدهی را انجام می دهیم ، بدون این که آگاهانه از آن استفاده کنیم .
گاهی پیشانی خود را به خاطر سردرد مالش می دهیم یا در حمام با لیف خود را ماساژ می دهیم یا پاها را بعد از یک پیاده روی طولانی می مالیم . تمام اینها روش های ساده و طبیعی ماساژدهی هستند .
ـ هر روز صبح و بعدازظهر خود را ماساژ دهید .
از مشت های تان استفاده کنید و آنها را به آرامی به بدن خود بکوبید . از پاها و بازوها شروع کنید و از قسمت فوقانی دست و پا رو به پایین حرکت کنید . سپس از بالا رو به پایین با مشت های آرام ادامه دهید . مشت و مال و ماساژ باعث قوی تر شدن بدن می شود و خون را به جریان انداخته ، حسگرهای عصبی را آرام می کند .
با این عمل در صبح ، بدن شما بیدار شده ، آماده فعالیت روزانه می شود . اما با مشت و مال در شب قبل از خواب ، ذهن تان آرام شده ، استرس و فشار کاری از بدن تان خارج می شود .
ـ بعد از هر غذا شکم خود را بمالید .
بیشتر ما این کار را به خصوص بعد از یک غذای مفصل به طور غریزی انجام می دهیم ؛ یک یا هر دو کف دست را به روی شکم گذاشته و در جهت عقربه ی ساعت مالش دهید . این دقیقاً همان جهتی است که غذا به طور طبیعی در روده حرکت می کند . انجام این ماساژ چرخشی می تواند به هضم غذا کمک کند .
ـ قبل و بعد از ورزش خود را ماساژ دهید .
ماساژ بدن قبل از ورزش های کششی یا استقامتی ، جریان خون را به سمت مفاصل هدایت می کند و ماساژ بعد از ورزش به دفع سموم بدن و بهبود ماهیچه ها کمک می کند .قبل از ورزش با مشت بدن را مالش دهید تا گردش خون به سمت پاها و بازوها هدایت شود .بعد از ورزش مفاصل را با کف دست یا با مشت آرام درجهت قلب ماساژ دهید .
ـ دست های تان را هر روز با کرم مرطوب کننده ماساژ دهید .
انگشتان دست را در هم قلاب کنید و پاشنه دست ها را دایره وار به هم بمالید . سپس همان طور که دست های تان در هم قلاب است ، با یک شست ، زیر شست دیگر را دایره وار ماساژ داده و به سمت مرکز دست بروید . این حرکت را با دست دیگر ادامه دهید . بعد انگشت ها را رها کرده و با شست و انگشت اشاره یک دست ، کف دست ، مچ و انگشتان دست دیگر را ماساژ دهید .
ـ هر وقت در پاها احساس خشکی و گرفتگی کردید ، از توپ تنیس استفاده کنید .
اگر پاهای تان خشک ، سخت و دردناک شده است ، یک دست خود را به دیوار گرفته و پای مخالف را روی توپ تنیس قرار دهید . به تدریج وزن بیشتری را روی پای خود بیندازید و اجازه دهید توپ به گودی پای تان فشار وارد کند . به آرامی پای خود را حرکت دهید تا توپ ، پاشنه ، گودی و انگشتان پای تان را مالش دهد .اگر توپ تنیس برای پای تان بزرگ است ، از توپ گلف استفاده کنید .همچنین می توانید به پشت روی توپ دراز بکشید و اجازه دهید توپ بین دو کتف تان را که یکی از نقاط دور از دسترس هستند ، ماساژ دهد تا پشت تان آرام شود .در یک قوطی دو توپ گلف گذاشته و آن را زیر میزکارتان قرار دهید . هر زمان که احساس خستگی کردید ، کفش های تان را در آورده ، پاها را روی توپ ها قرار دهید .
بعد از استفاده از کفش های پاشنه دار حتماً روی زمین نشسته و به ماهیچه های ساق پای تان استراحت دهید . زانوها را خم کرده و کف پاها را روی زمین قرار دهید .یک مچ را گرفته و شست دست را روی تاندون یک پا به مدت 5 دقیقه فشار دهید . بعد 2 سانتی متر بالای ماهیچه پای تان رفته و دوباره این کار را تکرار کنید . این عمل را آن قدر ادامه دهید تا به زانو برسید . روی پای دیگر هم این عمل را تکرار کنید .
ـ از دستان تان برای ماساژ گردن استفاده کنید .
هنگام کار با رایانه هر یک ساعت ، استراحتی به خود بدهید و انگشتان دست تان را پشت گردن برده و با پاشنه دست روی قسمت های مختلف گردن فشار ملایمی وارد کنید و در این حال به آرامی پاشنه دست را روی گردن به حالت دورانی حرکت دهید . سپس انگشتان دست راست را روی ماهیچه های سمت چپ گردن در زیر جمجمه گذاشته و فشار دهید . سر را به چپ خم کنید و رو به پایین مالش دهید تا به شانه ها برسید . این کار را سه مرتبه تکرار کنید . سپس طرف دیگر گردن را به همین ترتیب مالش دهید در پایان سر را بر روی قسمت بالایی صندلی قرار دهید و به مدت 20 ثانیه به گردن تان فشار وارد کنید . با این کار ماهیچه های جلوی گردن هم که دچار گرفتگی شده اند ، آرام می شوند .

 ماساژ و مالش راهی برای سالم سازی بدن

نکته های مهم اساسی ماساژ و مالش راهی برای سالم سازی بدن

ماساژ بر اساس نظریه طب سنتی چین و براساس اصول تشخیص مرض و معالجه آن با تحلیل همه جانبه بیماری و حال مزاجی بیمار انجام می شود. درماساژ دادن از داروهای خوراکی بهره گرفته نمی شود و تأثیرات منفی آن بسیار کم است و برای بسیاری بیماری ها ، تأثیرگذاری نسبتا خوبب دارد و روشی ساده و آسان است. با این حال دامنه کاربرد آن بسیار گسترده است. اینگونه روش معالجه برای بیماری های معمولی از قبیل : بیماری مهره های گردن ، آسیب دیدگی حاد عضلات کمر( بر اثر کار جسمی زیاد) ، شکاف در مهره های بدن ، صدمه به عضلات ورباط ها و مفاصل دست ها و پاها و غیره مؤثر است.

حرکات دستی ماساژ طبق استاندارد معین و با رعایت اصول فنی و خواستهای اساسی مانند بادوام ، با قوت ، متعادل ، ملایم و اثرگذار عملی می شود. ماساژ تنها به حرکات دست محدود نمی شود بلکه با پا و قسمت بالای بازو دست و یا با توسل به وسایل مخصوص ماساژ انجام می شود. گاهی نیزمی توان از مرهم های ویژه برای ماساژ دادن استفاده کرد. برای نمونه مرهم مالش، خامه مالش ، روغن گرفته شده از گیاهی به نام " دونگ چینگ "، روغن کافیشه ، روغن کنجد و موادی مانند پودر و یا سایر مایع های روغن کاری. شیوه های ماساژ دادن فراوان است. شیوه های معمولی عبارت است از: فشار دادن ، مالیدن، فشردن با یک انگشت ، حرکت دادن ، کوفتن ، با دست کشیدن وغیره. برخی اوقات ماساژ برای پیشگیری و درمان بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد. برای نمونه : ماساژ کودکان ، ماساژ برای معالجه شکسته بندی استخوان ، ماساژ با " چی گون " ( روش سنتی تمرین تنفسی عمیق در چین) وغیره ؛ ماساژ گاهی برای سالم سازی بدن شخصی انجام می شود و هر کسی قادر به انجام آن است: مثلا ماساژ بهداشت چشمان ، بهداشت دست ها و پاها ، برای سالم سازی معده ، برای آرامش بخشیدن به اعصاب وغیره

تأثیرات ماساژ و مالش راهی برای سالم سازی بدن

تأثیرات ماساژ و مالش عبارت است از :
اول – کارکرد های امعا و احشاء شامل قلب ، جگر ، طحال ، ریه ، معده ، کیسه صفرا ، روده و مثانه را تعدیل و تنظیم می کند. طب سنتی چین تغییرات پاتولژی بدن انسان به از کار افتادگی کارکرد امعا و احشاء را خلاصه می کند. ماساژ و مالش با کاربرد مهارت و تکنیک کارکرد از کار افتاده شده امعا و احشاء را مجددا به تعادل جدید می گراید و بدین ترتیب به هدف درمان بیماری و حفظ الصحه و سالم سازی می رسد.

دوم -- باز کردن مجراهای اصلی و فرعی انرژی حیاتی و خون انسان و انرژی حیاتی . ارژی حیاتی ماده اصلی برای نگهداری حیات محسوب می شود ، مجراهای اصلی و فرعی انرژی حیاتی و خون انسان مجراهای بدن انسان برای گردش انرژی حیاتی ، انتقال و ارتباط بحساب می آید. بمحض آنکه نصف النهار و انرژی حیاتی غیر عادی شود ، تأثیرات نا سالم در محیط که باعث بیماری شود ، از خارج وارد امعا و احشاء بدن انسان می شود و باعث ابتلا به بیماری می شود ؛ در مقابل امعا و احشاء بدن انسان مریض می شود و هم می تواند از طریق نصف النهار در مظهر بدن منعکش شود. ماساژ و مالش از طریق تحریک تکنیک دستی می تواند به بوجود آمدن کارکرد نصف النهار و انرژی حیاتی و گردش آنها مساعدت کند و بدین ترتیب باعث همآهنگی مکانیسم امعا و احشاء می شود و از تأثیرات نا سالم جلوگیری می شود و بیماری های دارونی مورد معالجه قرار می گیرد.

سوم – تعدیل و تنظیم استخون بندی و عضلات و مفاصل. مهارت و تکنیک ماساژ و مالش برای پوست ، عضلات و مجرای خون انجام می شود ، می تواند نقش تعدیل و تنظیم پوست ، رگ های پوستی و رخنه بین عضلات زیر پوست را ایفا کند و می تواند حرکت بطی خون را از بین برده و گردش خون را سریع گردانیند. مهارت و تکنیک ماساژ و مالش میتواند مستقیما در رفتگی عضلات و استخوان را اصلاح کند. از این جهت ، چه بیماری های ناشی از ضرر رسانی باد ، سرما ، گرما و رطوبت و چه ناخوشی یا بهم خوردگی مزاج و زخم در اثر زمین خوردن و کوفتگی ورگ برگ شدگی می توان با ماساژ و مالش درمان کرد.

خود ماساژ درمانى:

این روش نوعى ماساژ است که هر کس مى‏تواند روى بدن خود اجرا کند. این روش متکى به روش شیاتسو ماساژ درمانى و روش سوزن درمانى است ولى شآیا از خواص ماساژ با رایحه درمانی چیزی شنیده اید ؟
رایحه درمانی (آروماتراپی) چیست ؟