امام موسى کاظم علیه السلام:

«اَداءُ الاَمانَةِ وَالصِّدْقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، وَالْخیانَةُ وَالْکَذِبُ یَجْلِبانِ الفَقْرَ وَ النِّفاقَ»

اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى کند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود.

 اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعا..

 خدایا ببخش گناهانی را که مانع اجابت دعا می شوند.. (دعای کمیل)

احترام متقابل

دین و خرد به ما مى آموزد که به دیگران احترام بگذاریم و حرمت یکدیگر را پاس بداریم ، در امـور خـانـوادگى نیز رعایت چنین اصلى ضرورى است و هر یک از زن و مرد باید نهایت تمجید و احـتـرام را نسبت به همسر خویش اعمال کند و در هیچ شرایطى کمترین اهانتى به شریک زندگى خود نکند. امام باقر (ع ) به مردان چنین سفارش مى کند: هر کس زن مى گیرد باید او را احترام کند.(1)
و حضرت صادق (ع ) نیز فرمود : بـسـیـار سـعـادتـمـنـد اسـت بـانـویـى کـه بـه هـمـسـرش احـترام گذارد و او را نیازارد و در همه حال از او اطاعت کند.(2)
رفتار بهنجار و مؤ دبانه زن و شوهر، الگوى فرزندان خانواده نیز مى گردد و علاوه بر شـیـریـنـى زنـدگـى بـهـتـریـن ارثـى اسـت کـه بـه فـرزنـدان منتقل مى شود و بدین سان این خصلت پسندیده ، در جامعه شاخ و برگ مى گستراند.

1-بحار الانوار ، ج 82 ، ص 133.

2-همان ، ج 48 ، ص 107

یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَذِکْرُهُ شِفاَّءٌ وَطاعَتُهُ غِنىً
اى کسى که نامش دوا است و یادش شفاء است و طاعتش توانگرى است

اِرْحَمْ مَنْ رَاءْسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ 
ترحم فرما بر کسى که سرمایه اش امید و ساز و برگش گریه و زارى است

یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِى الظُّلَمِ یا عالِماً لا یُعَلَّمُ
اى تمام دهنده نعمتها و اى برطرف کننده گرفتاریها اى روشنى وحشت زدگان در تاریکیها اى داناى بى معلم

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
درود فرست بر محمد و آل محمد

وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ
و انجام ده درباره من آنچه را که تو شایسته آنى

وَصَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ وَالاْئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَسَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
و درود خدا بر پیامبر و پیشوایان با برکت از خاندانش و سلام فراوان


اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

حلول ماه مبارک رمضان ، بهار قرآن ماه عبادتهای عاشقانه و نیایشهای عارفانه و بندگی خالصانه مبارک باد

کی شود بینم رخ ماه دل آرای ترا

تا کشم بر دیدگان خاک کف پای ترا
سر به بالین با امید دیدن رویت نهم
تا مگر در خواب بینم روی زیبای ترا
گاهگاهی گر شوم بیدار اندر نیمه شب
از خدا پیوسته بنمایم تمنای ترا
زخم ها دارم به دل از داغ هجران رخت
کی شود شامل شوم لطف و تسلای ترا
از خدا خواهم فزون گرداند از لطف و کرم
بر دل مسکین من مهرو و تولای ترا
با دلی سوزان براهت منتظر بنشسته ام
تا خدا قسمت کند روزی تماشای ترا
هرگز گمان مبر زخیال تو غافلم ،
گرمانده ام خموش ،
خدا داند ودلم....