از عارفی سوال شد که زندگی چند بخش است؟
پاسخ داد که دو بخش!
کودکی و پیری!
پرسیدند پس جوانی؟
گفت ؛آن که
فدای حسیـــــــــــــــــن شد!

معلم یک مدرسه به بچه های کلاس گفت که میخواهد با آنها بازی کند . او به آنها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدمهایی که از آنها بدشان میآید ، سیب زمینی بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.

فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی به مدرسه آمدند.

در کیسه‌ی بعضی ها 2 بعضی ها 3 ، و بعضی ها 5 سیب زمینی بود، که گندیده بودو بوی آن شامه را آزار می داد، معلم گفت کینه هم مثل سیب زمینی های گندیده است که ما هر روز و هر ثانیه با خود حمل می کنیم.

 از مکه تا کربلا: دومین نامه به مردم کوفه
متن سخن :

(( اَمّا بَعْدُ: فَقَدْ وَرَدَ عَلَىَّ کِتابُ مُسْلِمِ بنِ عَقیل 
یُخْبِرُنى بِاجْتِماعِکُمْ عَلى نَصْرِنا وَالطَّلَبِ بِحَقِّنا 
فَسَاءَلْتُاللّهَ اَنْ یُحْسِنَ لَنَا الصُّنْعَ وَیُثیبَکُمْ عَلى ذلِکَ اَعْظَمَ الاَجْرِ 
وَقَدْ شَخَصْتُ اِلَیْکُمْ مِنْ مَکَّةَ یَومَ الثّلاثاءِ لَِثمانٍ مَضَیْنَ مِنْ ذى الْحِجَّةِ 
فَإ ذا قَدِمَ عَلَیْکُمْ رَسُولى فَانْکَمِشُوا فى اَمْرِکُمْ فَاِنِّى قادمٌ فى اَیّامى هذِهِ )) ^.
ترجمه و توضیح لغات :
صُنعَ (به ضمّ و کسر صاد): آنچه انجام مى پذیرد. یُثیِبُ (از اَثابَهُ اِثابَةً): جزاى نیک دادن . شَخَصْتُ:(از شخوص ): حرکت نمودن . ثَلاثاءِ: سه شنبه . اِنْکِماش : سرعت نمودن ، به سرعت به کارها سروسامان بخشیدن . قُدُوم : وارد شدن مسافر.
ترجمه و توضیح :
وقتى حسین بن على علیهما السلام در مسیر خود به سوى کوفه به منزلى به نام ((حاجر)) وارد گردید این نامه را خطاب به مردم کوفه و در پاسخ نامه مسلم بن عقیل نگاشت و به وسیله قیس بن مسهر صیداوى به آنان ارسال داشت :
((اما بعد: نامه مسلم بن عقیل را که مشعر به اجتماع و هماهنگى شما در راه نصرت و یارى ما خاندان و مطالبه حق ما بود دریافت نمودم از خداوند مسئلت دارم که آینده همه ما را به خیر و شمارا موفق و در این اتحاد و اتفاق بر شما ثواب و اجر عظیم عنایت فرماید.
من هم روز سه شنبه هشتم ذیحجه از مکه به سوى شما حرکت نموده ام با رسیدن پیک من ، شماها به کارهاى خویش به سرعت سروسامان بخشید که خود من نیز در این چند روزه وارد خواهم گردید)).

چرا کوفه ؟
در قیام و حرکت حسین بن على علیهما السلام گاهى مساءله دعوت و اظهار پشتیبانى مردم کوفه و تشکیل حکومت اسلامى در قیافه علة العلل و انگیزه اصلى تصویر و ترسیم گردیده است و این تصویر، گذشته از اینکه برخلاف واقعیات و مسلمات است از اهمیت و عظمت این قیام کاسته و مساءله را به صورت یک موضوع عادى که هر مسلمان سیاستمدار منهاى مقام معنوى و وظیفه شخصى الهى نیز ملزم به اجراى چنین طرح و برنامه بود درآورده است ولى ما که قدم به قدم با سخنان امام علیه السلام حرکت مى کنیم مى بینیم مساءله دعوت مردم کوفه و تشکیل حکومت در این حرکت حیات بخش ‍ و اراده امام علیه السلام داراى نقش اساسى و جنبه اصلى نبوده است ؛ زیرا امام علیه السلام در مدینه از بیعت با یزید امتناع ورزیده و بر اساس مخالفت و مبارزه سخت با دشمن سرسخت و با برنامه منظم به سوى مکه حرکت نموده است تا آنجا که در پاسخ ابن عباس مى گوید:((اینها دست از من برنمى دارند تا خون مرا بریزند)).
و در پاسخ ابن زبیر مى گوید:((اگر در لانه مرغى باشم باز هم مرا بیرون آورده و به قتل خواهند رسانید)).
و پس از تصمیم امام علیه السلام و پس از ورود آن حضرت به مکه و پس از آگاهى مردم کوفه از موضع مخالف امام علیه السلام مساءله دعوت شروع گردیده است و پر واضح است که این دعوت نمى تواند علة العلل و انگیزه اصلى در حرکت و قیام امام علیه السلام باشد بلکه یک مساءله فرعى و جنبى بوده در کنار یک تصمیم و اراده محکم و در ضمن یک هدف عالى و برنامه گسترده و منظم .
اینک امام علیه السلام باید مبارزه با یزید را تعقیب و پیگرى نماید ولى ادامه آن در مکه مساوى است با ترور و قتل مخفیانه آن حضرت که در نتیجه از طرفى موجب هتک حرمت و اهانت به بیت خدا و از طرف دیگر به نفع یزید بن معاویه منجر خواهد گردید. ولذا دیدیم سعید بن عمروعاص مسؤول و ماءمور ترور امام علیه السلام اول از رهگذر صلح و سازش و با تسلیم نمودن امان نامه و سپس با توسل به زور مى خواهد امام را از حرکت باز دارد و به مکه برگرداند و موضوع را بدون سروصدا در خود مکه فیصله بخشیده و این قیام را در نطفه خفه سازد.
و اما امام علیه السلام کدام منطقه را انتخاب نماید؟ متن کشور اسلامى ، بزرگترین نقطه انفجار، عراق و کوفه را؛ زیرا این استان یکى از استانهاى بزرگ مرکز ارتش اسلام ، رقیب و مقابل شام و از نظر سوق الجیشى داراى اهمیتى حتى بیش از مکه و مدینه و از نظر آگاهى مردم آن سامان همین اندازه کافى است که این همه دعوتنامه از سوى آنان به مکه سرازیر شده و آمادگى و پشتیبانى خویش را اعلان نموده اند و اگر در یک زمان معین و برهه خاصى جلو این آگاهى و آمادگى جبرا گرفته شود ولى بالا خره این افکار در انقلاب آینده مؤ ثر گردیده انقلابهاى آینده از همین نقطه آغاز خواهد شد.
گذشته از این مساءله ، آیا براى حسین بن على علیهما السلام که امام و رهبر امت است در مقابل این نامه ها و درخواستها عذرى در تعطیل برنامه سفر عراق و کوفه وجود دارد و اگر مردم کوفه ادعا مى کردند که ما حاضر بودیم در راه حسین بن على علیهما السلام از جان و مال خود بگذریم و این همه از وى درخواست نمودیم که رهبرى ما را به عهده گیرد ولى او اعتنایى به درخواستهاى ما ننمود پاسخ امام علیه السلام قانع کننده بود که بگوید چون من مى دانستم شما نسبت به من بى وفایى خواهید نمود لذا به درخواستهاى شما پاسخ مثبت ندادم ؟ آیا نمى توانستند ادعا کنند که ما در دعوت خویش ‍ وفادار بودیم ؟
به عبارت دیگر: در اینجا امام حسین علیه السلام بر سر دوراهى تاریخ است که اگر به تقاضاهاى مردم کوفه پاسخ مثبت ندهد در مقابل تاریخ محکوم است و تاریخ در آینده قضاوت خواهد کرد که زمینه فوق العاده مساعد بود ولى امام حسین از این فرصت طلایى نتوانست استفاده کند یا نخواست یا ترس و رعب مانع گردید و...
امام علیه السلام براى اینکه با چنین مردمى که دست به سوى او دراز کرده اند اتمام حجت کند به تقاضاى آنان پاسخ مى گوید.
نتیجه اینکه :
امام از نظر تکلیف شرعى ، باطنى و واقعى که خود واقف و متوجه آن بود ماءموریت داشت که در راه مبارزه با فساد و دستگاه حکومت یزید و براى اعتلاى کلمه حق تا آخرین قطره خون خود را نثار کند.
و از نظر حکم ظاهرى که براى هر فردى روشن بود در رابطه با پاسخگویى به درخواست مردم کوفه و شرایط خاص محیط عراق لازم بود که این مبارزه را به این ناحیه بکشاند و برنامه خویش را در این نقطه عملى و پیاده نماید و به روال عادى حرکت خویش را به مردم کوفه اعلان نموده و به آنها دستور آمادگى هرچه بیشتر بدهد گرچه تفکیک این دو نوع تکلیف از همدیگر براى عموم قدرى مشکل است ولى شاید گفتار یکى از علماى بزرگ شیعه نیز ناظر به همین مطلب باشد که مى گوید ((حسین بن على علیهما السلام بین تکلیف ظاهرى و تکلیف واقعى جمع کرده و در حرکت خویش به سوى کوفه هردو وظیفه را انجام داد)) .
و جالب این که امام علیه السلام به هردو جنبه موضوع بارها اشاره کرده ، ماءموریت اولى خود را به تعبیرهاى مختلف مانند ماءموریت از طرف رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در حال رؤ یا، خواست و مشیت خداوند و... بیان نموده است . و اما ماءموریت دوم و تکلیف ظاهرى امام که با علم و آگاهى بر بى وفایى مردم کوفه یک روش معمولى و متعارف در پیش گرفته است ، این حقیقت در سخنان مختلف آن حضرت مانند گفتار او به ابن زبیر و... منعکس گردیده است .
و از جمله این موارد گفتار دیگرى است از آن حضرت که در مطلب بعد مطالعه خواهید نمود.

بر گرفته از کتاب : سخنان حسین بن على (ع ) از مدینه تا کربلا

مؤ لف : محمّد صادق نجمى
 
EBOOK.TARIKHEMA.IR

http://nooralhussein.blogfa.com/89092.aspx

اللهم صلی و سلم على محمد وآل محمد

 * لطمیات الرادود الحسینی الحاج باسم الکربلائی *

بنا به درخواست " نوحه های عربی " شما دوستان عزیز سه نوحه جدید با صدای 
مداح اهل البیت " الحاج باسم الکربلائی "  برای شما آماده کردیم که امیدواریم مورد قبول شما دوستان عزیز باشند انشاء الله .

 
سه نوحه جدید عربی نوع فرمت نوحه ها mp3

تقدیم به شما دوستان عزیز 

1 . نوحه اول (اخاف امن اعوفک)   حجم فایل 11.8 مگابایت : دانلود نوحه

2 . نوحه دوم (سکینه) "این نوحه با زبان فارسی خوانده شده " حجم فایل   5.8 مگابایت : دانلود نوحه

3 . نوحه سوم (حیرنی الدهر ) حجم فایل 10.4 مگابایت : دانلود نوحه

کاش می دانستی تو حلقه ای از تدبیر خدا را شکستی؛ خدا تقلا را برای پیله قرار داد تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح کند تا پس از خروج از پیله به او امکان پرواز بدهد.
پروانه تقلا می کرد. پروانه نه، پیله، می خواست تا پروانه بشود. و از آن دوردست ها می آمد پسری. پسرک رسید.
پیله تکانی خورد، پسرک کنار پیله نشست. پیله تقلا می کرد. پسرک دلش سوخت؛ ساعت ها گذشت. پسرک نشسته بود و پیله رنج آزادی بر جان می خرید. پسرک خسته شد، پیله هم. پسرک  می خواست ببیند پرواز پروانه را و پیله نمی دانست در ذهن پسرک چه می گذرد. پسرک قیچی کوچکی را در آورد و سوراخی در ته پیله ایجاد کرد و می خندید برای تماشا، برای پروانه. پیله آهسته سر خورد، از پیله در آمد، و حالا پروانه شد؛ اما یارای پروازش نبود. جثه اش ضعیف و بالهایش چروکیده بود. پسرک چشم به بال پروانه داشت و پروانه در حسرت پرواز تقلا می کرد. پسرک انتظار داشت پروانه بپرد ولی نمی دانست که پروانه باید تا آخر عمرش روی زمین بخزد.
پسرک نمی دانست چرا؟ پروانه را در دست هایش گرفت؛ اما پروانه دیگر پروانه نبود. پروانه حالا چشم در چشم پسرک دوخت و گفت: کاش می دانستی تو حلقه ای از تدبیر خدا را شکستی؛ خدا تقلا را برای پیله قرار داد تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح کند تا پس از خروج از پیله به او امکان پرواز بدهد.
پسر برای جهالتش گریست. آنقدر گریست تا عارف شد. دیگر پسرک می دانست:
که سختی هایش برای اینست که او پروانه شدن و پرواز کردن را بیاموزد.

"وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفِ وَالْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ (بقره155)

شب تنهایی خوب
گوش کن دورترین مرغ جهان می خواند 
شب سلیس است و یکدست و باز 
شمعدانی ها 
و صدا دار ترین شاخه فصل ماه را می شنوند 
پلکان جلو ساختمان 
در فانوس به دست و در اسراف نسیم 
گوش کن جاده صدا می زند از دور قدمهای تو را 
چشم تو زینت تاریکی نیست 
پلکها را بتکان کفش به پا کن وبیا 
و بیا تا جایی که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد 
و زمان روی کلوخی بنشیند با تو 
و مزامیر شب اندام تو را مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند
پارسایی است در آن جا که تو را خواهد گفت :ـ
بهترین چیز رسیدنم به نگاهی است که از حادثه عشق تر است

   (صدای خسرو شکیبائی)

نشانی 
خانه دوست کجاست ؟ در فلق بود که پرسید سوار 
آسمان مکثی کرد 
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شنها بخشید و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت 
نرسید به درخت 
کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است 
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است 
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر به در می آرد 
پس به سمت گل تنهایی می پیچی 
دو قدم مانده به گل 
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی 
و تو را ترسی شفاف فرا میگیرد 
در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی 
کودکی می بینی 
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه نور و از او می پرسی 
خانه دوست کجاست

   (صدای خسرو شکیبائی)

 سوزان کارلاند، در منطقه فیرمونت استرالیا متولد شد، در سن 7 سالگی پدر و مادرش ازهم جدا شدند و او مجبور شد با مادرش که مسیحی ای متعصب بود زندگی کند. او وقتی کودکی بیش نبود پدر و مادرش تابع کلیسای متحده بودند و هر هفته در دروس هفتگی یکشنبه ها شرکت می کرد.در 12 سالگی به سوی موسیقی کشیده شد و این دروس مذهبی را کنار گذاشت ولی در 14 سالگی دوباره به کلیسا پیوست، کلیسایی که به گفته خود او افرادش ادعا می کردند که شبها خدا با آنها صحبت می کند او دیگر نمی توانست این چیزها را تحمل کند و برخلاف سابق همانند دیگر نوجوانان همسن وسال خود به جشنهای شبانه و مسافرتهای طولانی نمی رفت. در سن 17 سالگی تصمیم گرفت که در مورد ادیان تحقیق کند که صد البته اسلام شامل این لیست نبود. به گفته او دین اسلام طوری برایش ترسیم شده بود که نشان می داد دینی خشنونت طلب و کاملا شهوانی است. و هیچوقت گفته های مادرش را در این مورد فراموش نمی کرد که می گفت:"  من ترجیح می دهم با یک قاچاقچی مواد مخدر ازدواج کنم ولی با یک مسلمان ازدواج نکنم."   
اندکی در مورد مسلمان شدن او:  
او دراین باره می گوید:" دین اسلام هنگامی توجه مرا به خودجلب کردکه درتلویزیون برنامه های مستندی را در مورد دین اسلام می دیدم ویا مقالاتی را راجع به دین اسلام در روزنامه ها ومجلات مطالعه می کردم؛ تصمیم گرفتم در این مورد نیز به تحقیق بپردازم که خوشبختانه نتایجی که از این تحقیقات به دست آوردم بیش از آن بود که تصورش را می کردم.اسلام ما را به رحمت ومودت بین همدیگر دعوت می کرد واز همه مهمتر مسئله ای که مرا به خود جذب کرد مسئله عقل وجسد وروح است که در مسیحیت هرکدام به مانند یکی از ارکان است اما در اسلام این سه عامل از هم جدانیست.یادم می آید هنگامی که می خواستم مسلمان شوم تمام دوستان وخانواده ام را از این اتفاق با خبر ساختم علی الخصوص مادرم که بر حسب اتفاق شبی که من مسلمان شدم مادرم گوشت خوک سرخ کرده بود تا برای شام مصرف کنیم اما وقتی مادرم متوجه شدکه من دیگر مسلمان هستم ونمی توانم دستپخت او را بخورم به گریه افتاد ومرادرآغوش کشید.بعد از چند روز من محجبه شدم."  
"به نظرمن در مورد مسأله حجاب کمی بزرگنمایی شده است؛ حجاب برای من مانند این است که به خدانزدیک شده ام وسمبلی برای زن مسلمان به شمارمی رود، ویک زن به این طریق اعلام می کند که او نماینده دینش است."  
"متأسفانه بعد از اینکه حجاب را گذاشتم در خیابانها با تنگ نظری مواجه شدم وبعضی از دوستانم با من قطع رابطه کردند اما اینک که بعد از پنج سال از اسلام من گذشته است ومن به سن بیست وچهارسالگی رسیدم دوستان زیادی اعم از مسلمان وغیرمسلمان دارم.شوهرم نیز مسلمان است که در استرالیا به دنیا آمده است." 
"من اکنون عضو فعالی در جامعه هستم که به اسم اسلام در کلیساها ومدارس غیر اسلامی به سخنرانی می پردازم کما اینکه به کمک پناهندگان نیز می پردازم.وقتی با خبر شدم که به عنوان مسلمان نمونه سال در استرالیا انتخاب شدم ،جائزه ام را که بالغ بر2000دلار بود را به این شرط تحویل گرفتم که بتوانم آن را دراسترالیا برسازمانهای اسلامی وغیر اسلامی بشر دوستانه توزیع کنم."  
"با اینکه زندگی ام همیشه یکنواخت نبوده است اما من هیچگاه تسلیم نشده ام وهرگز نیز از اینکه مسلمان شده ام پشیمان نیستم."  
پ.ن: به سوزان عزیز نیز تبریک گفته و این شجاعت و انتخابش را تحسین می کنیم، باشد که مورد توفیق و مرحمت خداوند متعال قرار گیرد...