ای سینه ات شکسته تر از سقف آسمان

ای اشک تو بهانه ی این چشم خون فشان

کار دلم ز آه گذشته بعید نیست

از سوختن سیاه شود لوح کهکشان

آغاز زندگانی ما با نماز بود

برخیز و یک نماز دگر با علی بخوان

پیراهن فراق و گریبان صبر چاک

تا عمر دارم از تو به دل دارم این نشان

تنهایی ام نگفتنی و غم شنیدنی

بی تو غریب تر شوم ای یار همزبان

از کوچه می گذشتم و دیدم دلم گرفت

یاس مرا ز شاخه شکستند ناگهان

 جعفر رسول زاده 

منبع:  http://www.shiati.ir