«اُغدُ عالماً او مُتَعَلِمّاً و ایاکَ اَن تکونَ لاهیاً مُتَلَذِّذاً؛ روزت را آغاز کن درحالی‌که یا دانشمند باشی یا دانش‌آموز و بپرهیز از اینکه عمرت را در لذت‌های غفلت‌زا سپری کنی».[2]

«اِنَّ هذا الدینَ متینٌ فَاَوْغِلُوا فِیهِ بِرِفقٍ؛ اسلام دین محکم و قوی خداوند است؛ راه مستقیم آن را با مدارا بپیمایید».[3]

«اِنَّ الحسدَ لَیأکُلُ الایمانَ کَما تَأکُلُ النّارُ الحَطَبَ؛ حسد ایمان را می‌خورد و نابود می‌کند، چنانکه آتش هیزم را».[4]

«اِنَّ الْکِذْبَ هُوَ خَرابُ الایمان؛ دروغ‌گویی مایه ویرانی ایمان است».[5]

«ما دَخَلَ قَلبَ اِمرَیءٍ شیءُ مِنَ الکِبرِ اِلاّ نَقَصَ مِن عَقلِهِ مِثلُ ما دَخَلَهُ مِن ذلکَ قَلَّ ذلکَ اَو کَثُرَ؛ در دل هیچ انسانی کبر وارد نمی‌شود مگر آن‌که عقلش به همان اندازه ناقص می‌شود، خواه کم باشد یا زیاد». [6]

«لا فَضیلَهَ کالجِهادِ و لا جِهادَ کالمُجاهَدَهَ الهَوی؛ هیچ فضیلتی چون جهاد ارزش معنوی ندارد و هیچ جهادی چون مجاهده بر هوای نفس نیست».[7]

«خَیرُ الاَعمالِ زَرعٌ یزرَعُهُ فَیاکُلُ مِنهُ البَّر و الفاجِر؛ بهترین کارها زراعت است که از محصول آن نیکوکاران و بدکاران ارتزاق می‌کنند».[8]

«بِالدِّرایاتِ لِلرِّوایاتِ یعلُوا المُؤمِنُ اِلی أقْصی دَرَجاتِ الْایمانِ؛ مؤمنین با درک حقایق روایات می‌توانند به بالاترین مدارج ایمان برسند».[9]

«لَوْ أُوتِیتُ بِشّابٍّ مِنْ شَبابِ الشَّیعَه لایتَفَقَّهُ فِی الدِّینِ لَاَوْجَعتُهُ؛ اگر جوان شیعه‌ای را نزد من بیاورند که تفقه در دین نمی‌کند. او را به مجازات سختی کیفر خواهم کرد».[10]

«اُطلُب بقاءَ العِزِّ بِاِماتَهِ الطَمَع؛ با میراندن طمع، عزت را برای خود باقی بدار».[11]

«اَلْیأسُ مِمّا فی ایدِی النّاسِ عِزُّ الْمُؤْمِنِ فِی دِینِهِ[12]؛ چشم نداشتن به آنچه در دست مردم است، عزت مومن در دین اوست».

«لَیسَ مِنْ اَخْلاقِ الْمُؤْمِنِ المَلَقُ و الحَسَدُ اِلاّ فی طَلَبِ الْعِلْمِ؛ چاپلوسی و حسد از اخلاق مومن نیست مگر در طلب علم».[13]

«عالِمٌ ینتَفَعُ بِعِلمِهِ اَفضَلُ مِنْ سَبْعِینَ أَلْفَ عابدٍ؛ دانشمندی که دیگران از علم او استفاده می‌کنند، از هفتاد هزار عابد برتر است».[14]

[1]. حر عاملی، وسایل الشیعه، ج 4، ص 106.

پی نوشت:

 [2]. همان.

[3]. کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 86.

[4]. همان، ص 306.

[5]. همان، ص 339.

[6]. شیخ عباس قمی، سفینه البحار، ج 2، ص 460.

[7]. همان، ص 320.

[8]. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 23، ص 20.

[9]. همان، ج 1، ص 118.

[10]. همان، ص 66.

[11]. حسن بن علی حرّانی، تحف‌العقول، ص 286.

[12]. کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 149.

[13]. تحف‌العقول، ص 307.

[14]. همان، ص 303.

منبع : پایگاه حوزه