üهیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دورباغ خود حصار وپرچین کشیده است.چون باغ بی دیوار از آسیب مصون نیست ومیوه ومحصولی برای باغبان نمی ماند.

üهیچکس هم به نام آزادی دیوار خانه خود را برنمی دارد وشبها درب حیاطش را باز نمی گذارد، چون خطر رخنه دزد جدی است.

üهیچ صاحب گنج وگوهری هم، جواهرات خود را بدون حفاظ ، در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد، جلوه کند وچشم ودل برباید.چون خود، جواهر ربوده می شود.

üهرچیزی که قیمتی باشد درصد مراقبت از آن بیشتر می شود.

üهرچه نفیس تر باشد، بیم ربودن وغارت آن بیشتر است ومراقبت لازم تر.

üوقتی درب خانه ات رامی بندی، یا پشت پنجره اتاقت راپرده می آویزی، خانه خود را از ورود بیگانه ونگاههای نامحرم ومزاحم در پناه قرار داده ای، نه که خود را در قید وبند وحصار افکنده باشی.

üاگر برای ایمنی از خطر آسودگی از مزاحمان،خود را بپوشانی ،نه کسی ایراد میگیرد ، ونه اگر هم ایراد بگیرد ، اعتنا می کنی ، چرا که سخنش را بی منطق ونا آگاهانه میدانی ومی بینی.

üاینکه دل باید پاک باشد ،بهانه ای برای گریز جاهلانه ازهمین مصونیّت است و آویختن به شاخه لاقیدی ، وگر نه از دل پاک هم نباید جز نگاه ورفتار پاک برخیزد

üظاهرآینه باطن است واز کوزه همان.

üزن به خاطر ارزش وکرامتی که دارد،باید محفوظ بماند وخود را حراج نکند ودر بازار سوداگران شهوت ، خود را به بهای چند نامه ونگاه ولبخند نفروشد.(زدست دیده و دل هردو فریاد ---- که هرچه دیده بیند دل کند یاد ---- بسازم خنجری نیشش زپولاد --- زنم بردیده تادل گردد آزاد)

üزن به خاطر لطافتی که داردنباید در دستهای خشن کامجویان دیو سیرت ، که نقاب مهربانی وعشق به چهره دارند پژمرده شودوپس از آنکه گل عصمتش را چیدند ، اورا به دور اندازند، یا زیر پایشان له کنند.

üزن به خاطر عصمتی که دارد ، میراث دار پاکی زهرا(ع) ومریم است، نباید بازیچه هوس وآلوده به ویروس گناه گردد.

üگوهر عفاف وپاکی ، کم ارزشتر از طلا وپول ومحصول باغ ووسایل خانه نیست .

üدزدان ایمان وغارتگران شرف نیز فراوانند.

üسادگی وخامی است که کسی خود رادرمعرض دید ونگاههای مسموم وچشم های ناپاک قرار دهد وبه دلبری وجلوه گری بپردازد وخیال کندبیمار دلان ورهزنان عفاف را به وسوسه نمی اندازدواز زهر ونگاهها ونیش پشه های شهوت در امان می ماند .

üبعضی از نگاهها ویروس گناه منتشر می کنند ،وبعضی از چهره ها حشره مزاحمت جمع می کنند.

üخراب کرد ن همه دیوارهاوبرداشتن همه پرده هاوباز گذاشتن همه پنجره ها، نشانه تیره اندیشی است،نه روشنفکری ، علامت جاهلیّت است نه تمدّن. آنکه ایمان را به لقمه نانی می فروشد!

üمی گویی نه؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی وبی آبرویی، با دو دست پشیمانی برسر غفلت خویشتن می زنندوبر جهالت خود لعنت می فرستند.

üکسی که از جماعت رسوا نگریزد رسوای جماعت می شود.

üآنکه یوسف زیبایی را با چند سکّه قلب عوض می کند !

üآنکه کودک عفاف را جلوصدها گرگ گرسنه می برد وبه تماشا می گذارد،روزی هم پشت دیوار ندامت اشک حسرت به زمین خواهد ریخت در آخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت .

üاز اول که جامه عفاف سفید وشفاف است ،نباید گذاشت چرکابه گناه برآن بپاشد

üاز اول باید مواظب بود این کاسه چینی نشکند واین جام بلورین ترک بر ندارد ..

üاز اوّل نباید به پای بیگانه، اجازه ورود به مزرعه نجابت داد ، که بوته های نورس عصمت را لگد مال کند .

üولی... گریه بی حاصل است وبی ثمر ، وقتیکه شاخه وگل چیده شد.!!!!!