تاثیر ورزش بر بارداری
تاکنون پزشکان توصیه می‌کردندخانم‌های باردار درهردفعه تمرین،باید کمتر از 16 دقیقه ورزش کنند،اما اکنون،گفته می‌شود که این افراد می‌توانندبرای مدت طولانی ورزش کنند ، ولی دمای بدنشان خیلی افزایش نیابد.
به گزارش شبکه خبر ، در یک مقاله تحقیقی جدید گفته شده که در نوزادان متولد شده از زنانی که طی بارداری به‌طور پیوسته و شدید ورزش کرده بودند، اثرات بدی مشاهده نشد و حتی این نوزادان از سایر کودکان باهوش‌تر بودند.
بیشتر افراد فکر میکنند، برای یک خانم باردار غیرممکن است که به طور شدید ورزش کند، زیرا معقتدند ورزش شدید موجب کمبود اکسیژن در مغز کودک می‌شود و به آن صدمه می‌زند. اما آنچه که به مغز کودک آسیب می‌رساند، کمبود کالری و افزایش درجه حرارت بدن است.
در گذشته هم گفته می‌شد ورزش موجب تب و افزایش بیش از حد درجه حرارت بدن طی ماه اول بارداری می‌شود و موجب تخریب مغز و نخاع می‌شود، ولی بررسی روی خانم‌های باردار ثابت کرد که افزایش درجه حرارت بدن در این گروه در اثر عفونت بوده است نه ورزش کردن.
ورزش مادر، تقویت قلب نوزاد:
ورزش در دوران بارداری نه فقط برای مادر بلکه برای کودک نیز فواید قلبی-عروقی به همراه دارد. ورزش مادر در دوران بارداری، اثرات مفیدی روی دستگاه عصبی خودکار قلب جنین دارد.
دستگاه عصبی خودکار فعالیت‌های غیرارادی بدن مانند ضربان قلب، فشار خون، آهنگ تنفس را در اندام های داخلی کنترل می‌کند.
تعدادی از محققان آزمایش کردند تا ببینند جنین‌هایی که در رحم مادر در معرض ورزش قرار می‌گیرند در مقایسه با جنین‌هایی که در معرض ورزش قرار نمی‌گیرند، عملکرد خودکار بهتری دارند یا خیر.
محققان آهنگ قلب جنین و اختلاف آهنگ قلب را در هفته‌های 28 تا 36 بارداری در زنانی که ورزش می‌کردند و آن هایی که ورزش نمی کردند، اندازه گرفتند.
در این مطالعه پنج مادر باردار، سه بار در هفته دست کم به مدت 30 دقیقه، ورزش هوازی انجام می‌دادند و پنج نفر دیگر برنامه ورزشی منظمی نداشتند.
ریتم قلب جنین‌هایی که مادران‌شان در دوران بارداری ورزش کرده بودند، به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر از آهنگ قلب جنین‌هایی بود که در دوران جنینی مادرشان ورزش نکرده بودند.
در هر مرحله بارداری، اختلاف ریتم قلب جنین در این دو گروه از لحاظ آماری چشمگیر بود. در هفته 32 بارداری اختلاف آهنگ قلب جنین نیز در گروهی که مادران آنان در دوران بارداری ورزش می‌کردند، به طور چشمگیری بالاتر از گروهی بود که مادران‌شان ورزش نکرده بودند.
زمانی که مادر در دوران بارداری ورزش می‌کند، جنین مانند افراد بزرگسال تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
محققان از این تحقیق چنین نتیجه‌گیری کردند که ورزش در دوران بارداری احتمالا نخستین و بهترین اقدام موثر برای تقویت قلب کودک است.
فواید ورزش در دوران بارداری :
تغییرات گوناگونی در بدن یک زن در طول حاملگی ایجاد می‌شود. ورزش منظم می‌تواند اثر سودمندی بر این تغییرات داشته باشد:
* کمک به ایجاد آمادگی بدن برای تحمل فشار زایمان:
این کمک شامل افزایش انعطاف‌پذیری و قدرت عضلاتی است که هنگام تولد نوزاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. تغییرات طبیعی هورمونی در بارداری، موجب استراحت رباط‌ها و مفاصل می‌شود که احتمال رگ به رگ شدن را افزایش می دهد.
افزایش قدرت انعطاف‌پذیری، خطر فشار وارده به یک عضله یا مفصل را کاهش میدهد.
* کمک به کاهش درد کمر و بهبود تعادل :
همزمان با بزرگ‌تر شدن رحم، مرکز ثقل بدن دچار تغییراتی می‌شود که این تغییرات باعث از دست دادن تعادل در زن باردار می شوند. ورزش به فرد کمک می‌کند که راحت‌تر خود را با تغییرات شکل بدن، سازگار کند.
همچنین بهبود وضعیت گردش خون، کم کردن فشار خون و استراحت ضربان قلب و برگشت سریعتر بدن به شکل طبیعی از دیگر فواید ورزش بر بارداری زنان است.
موارد احتیاط :
اما باید توجه داشت پیش از شروع هر برنامه تمرینی، ابتدا با پزشک خود مشورت کرد .مشکلات خاص پزشکی اجازه ورزش در دوران بارداری را نمی‌دهند. به یاد داشته باشید که ورزش برای حفظ سلامتی بدن، تناسب اندام و لذت بردن است.
اکنون پنج نکته درباره ورزشهای بارداری:
- پیش، پس و در حین ورزش آب زیادی بنوشید.
- یک ساعت قبل از شروع نرمش یا پیاده‌روی، غذایی شیرین مانند بیسکوییت بخورید.
- انجام ورزشهای ایروبیک مانند پیاده‌روی یا دوچرخه سواری ، قلب و شش‌ها را ورزیده میکنند.
بارداری می‌تواند بر میزان تنفس اثر بگذارد. زنان باردار در اثر ورزش کردن ممکن است زودتر از حالت طبیعی از نفس بیفتند.
اگر در هنگام ورزش توانستید صحبت کنید، احتمالا شدت تمرین شما مناسب است، اما اگر از نفس افتادید، باید شدت آن را کاهش دهید. آمادگی ریه با ورزشهای ایروبیک هم افزایش می‌یابد.
- نکته دیگر اینکه به دلیل فعالیت اضافی قلب در طول بارداری، عضله قلبی سریع می‌تپد. حتی ورزش ملایم می‌تواند قلبتان را قوی‌تر کند. در طول ورزش ضربان قلب خود را پایین‌تر از 140 ضربان در هر دقیقه نگه دارید.
- یکی از بهترین ورزشهای دوران بارداری، پیاده‌روی است که نیاز به کفش راحت مخصوص پیاده‌روی و مکانی برای قدم‌زدن دارد. 20 دقیقه پیاده‌روی روزانه می‌تواند روحتان را شاد و بدنتان را پر قدرت کند. شنا و یوگا نیز ورزشهای خوبی برای دوران بارداری هستند.
بالاخره به طور معمول سه ماهه دوم بارداری، بهترین زمان برای حرکات ورزشی است.
بررسی تأثیر ورزش بر کیفیت زندگی مادر در دوره پس از زایمان
مقدمه: در دوره پس از زایمان مادران در معرض برخی عوارض بالقوه هستند و احتمالاً سلامتی آنها کاهش می‌یابد. بنابراین انجام مراقبت‌ها و اقداماتی برای ارتقاء سلامت و افزایش سلامتی جسمی، روانی و اجتماعی در دوره پس از زایمان ضروری است. این تحقیق با هدف تعیین تأثیر ورزش بر سلامت جسمانی، اجتماعی و روانی و سلامت عمومی مادر در دوره پس از زایمان انجام شده است.
روشها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و جهت مطالعه آینده‌نگر می‌باشد. و دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گرد آوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته و روش جمع آوری اطلاعات مصاحبه بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t مستقل و از نرم افزار SPSS استفاده شده است.
نتایج: بررسی داده‌ها نشان داد میانگین کیفیت زندگی فرد در گروه مورد در همه ابعاد مورد بررسی بیش از گروه شاهد است. در بررسی توسط آزمون t میانگین نمره در همه ابعاد سلامت عمومی (000/0=P) و سلامت اجتماعی (011/0=P) و روانی(005/0=P) در دو گروه تفاوت آماری معنی‌دار مشاهده شد ولی در مورد سلامت جسمی با وجود تفاوت میانگین نمره تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.
بحث: ابعاد مختلف کیفیت زندگی مادر در دوره پس از زایمان تحت تأثیر ورزش قرار گرفته و نسبت به گروهی که ورزش نکرده‌اند تفاوت زیادی را نشان داده است. بنابراین آموزش و تشویق مادران به انجام ورزش پس از زایمان موجب ارتقاء سلامتی قشر بزرگی از جامعه خواهد شد.
واژه‌های کلیدی: ورزش، دوره پس از زایمان، کیفیت زندگی.
مقدمه:
بارداری و زایمان موجب شکوفا شدن جسم و روح و انـدیشه زن مـی‌شود و او را متعالـی می‌سازد. هیچیک از وقایع دیگر زندگی، چنین آثار جسمانی، عاطفی و اجتماعی بر زندگی زن و نزدیکان او ندارد (1) در دوره پس از زایمان، مادران تغییرات فیزیولوژیک و روانی- اجتماعی زیادی را تجربه میکنند و نیاز به توجه بیشتری دارند (2). همچنین در این دوران تغییرات خلقی روی مـی‌دهد که نتیجـه سازگاری و انتقـال به نقش والدی و نیز استرس‌های فیزیکی و عاطفی زایمان می‌باشد (3). زنان در این زمان در معرض برخـی عوارض مثـل خستگـی و بی‌حالـی، بی اشتهایی، ناتوانـی در استراحت و خواب (4) بی اختیاری ادرار، یبوست، کمر درد، بلوز (Bolus) یا اندوه خفیف پس از زایمان و در برخی موارد افسردگی پس از زایمان هستند (5).
یکی از اهداف سازمان بهداشت جهانی تا سـال 2010، ارتقاء سـلامت مادران و کاهـش میـزان مـرگ و میر و بیمـاری آنهـاست و طبـق گـزارش این سازمـان اغـلب مـرگ و میرهـا و ناتوانی‌های مادران در دوره پس از زایمان رخ میدهد (6).
مراقبت‌هـای بعد از زایمان از لحظه ابتـدای پـس از زایمان شروع و تا انتهـای دوره پس از زایمان (Puerperium) ادامه دارد (6-8 هفته)، که لازم است در این دوران چه در بیمارستـان و کلینیک و چه در منـزل مادر از نظر جسمی و روحی تحت حمایت قرار گیرد و بررسی‌های لازم از این نظر انجام گردد (7). سلامت جسمی، روانی و آسایش اجتماعی از نظر سازمان بهداشت جهانی سه بعد مختلف کیفیت زندگی است و اساساً کیفیت زندگی مفهومی است که بیانگر پاسخ‌های شخص به آثار جسمی، روحی و عوامل روحی و روانی و اجتماعی است (8). بدیهی است انجام مراقبت‌ها و اقداماتی برای ارتقاء سلامت مادران و افزایش کیفیت زندگی آنها در دوره پس از زایمان ضروری است و این امر نیاز به یک برنامه مراقبت پس از زایمان منظم و مبتنی بر شواهد علمی دارد (9).
یکی از مراقبت‌های پس از زایمان که به نظر می‌رسد در سلامتی و افزایش کیفیت زندگی مادر تأثیر داشته باشد، حمایت و تشویق او به حرکت و انجام ورزشهای پس از زایمان و نظارت بر انجام آن است (10). ورزش یک عامل مهم در سلامت جسمی است و سلامت جسم روی سلامت روحی، روانی فرد تأثیر مثبت می‌گذارد. ورزش کاهنده استرس است و اعتماد به نفس را افزایش میدهد، کیفیت خواب و تغذیه را بهتر می‌کند، عضلات و استخوان‌ها را تقویت می‌کند و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند (11). ورزش منظم نه تنها یک درمان مؤثر در افسردگی بالینی است، بلکه همچنین باعث افزایش سلامت روانی، اجتماعی در افراد سالم نیز می‌شود (12). ورزش یک عامل مهم در سلامت جسمی است و سلامت جسم روی سلامت روحی، روانی فرد تأثیر مثبت می‌گذارد. ورزش کاهنده استرس است و اعتماد به نفس را افزایش میدهد، کیفیت خواب و تغذیه را بهتر می‌کند، عضلات و استخوان‌ها را تقویت می‌کند و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند (13). ورزش منظم نه تنها یک درمان مؤثر در افسردگی بالینی است بلکه همچنین باعث افزایش سلامت روانی، اجتماعی در افراد سالم نیز می‌شود (14). ورزش هوازی، 4 تا 5 بار در هفته که در 6-8 هفته پس از زایمان شروع می‌شود این ورزش کلیدی برای عملکرد سریع و ماکزیمـم عضـلات و بازگشت سریعتر سلامت مادر است. یک برنامه ورزشی کامل که در این دوره انجام می‌شود از مشکلاتی مثل اختلال عضلات کـف لگـن، وضعیت بدنی نامناسب، کاهش حرکات معده و روده، ناراحتی پشـت و گردن، خستگـی، مشکلات شیردهـی و اختلال تصویر ذهنی از خود در آینده پیشگیری می‌کند (15).
سامپسـل (Sampselle) و همکاران در 1999 در مطالعهای نتیجه گرفتند زنانی که در دوره پس از زایمان به ورزش می‌پردازند، از منافع جسمی و روحی آن برخوردار می‌شوند، از جمله احتباس وزن کمتری دارند و در سازگاری پس از زایمان نمره بالاتری می‌گیرند. با آثار مثبتی که فعالیت جسمانی در سلامت جسمی وروانی عموم مردم دارد انتظار می‌رود در زنان پس از زایمان نیز سودمند باشد (16). اما به علت تفاوت شرایط زائو با یک فرد عادی و برای مشخـص شدن اینکـه انجام تمرینـات ورزشی مخصوص پس از زایمان تا چه حد در بهبود سلامت جسمی و روحی آنان مؤثر است، پژوهش‌های مختلف در این زمینه لازم است همـچنین با توجه به تجربیات پژوهشگـر و همکاران که در بخش‌های پس از زایمان و مراکز بهداشتی- درمانی کسب شده است، زنانی که در دوره پـس از زایمان به سر مـی‌برند و همـچنین خانـواده آنهـا، بیشتر به فکر مـراقبت از نـوزاد هستنـد و یک مطالـعه اولیه که پژوهشگـر روی تعدادی از مراجعین به مراکز بهداشتی- درمانی انجام داده است، نشان میدهد که اکثر مادران بـا ورزش‌هـای پس از زایمـان آشنـا نیستنـد و ورزش نمی‌‌کنند. عده‌ای از این مادران از عوارض پس از زایمان مثل خستگی و بی‌حالی، اختلال خواب، یبوست، بلوز (Bolus) و... ناراحتند و از شکل ظاهری خود ناراضی‌اند. داونز (Downs) سال 2004 در مطالـعه‌ای دریافت بیشترین باور ورزشی در دوره بعد از زایمان این است که ورزش احتباس وزن را کنترل می‌کند و زنان قبل از بارداری نسبت به دوره بارداری و پس از زایمان بیشتر ورزش میکنند. همچنین همسر و خانواده زن، بیشترین تأثیر را بر رفتار ورزشی او در حاملگی و بعد از زایمان دارند (17). این تحقیق با هدف تعیین تأثیر ورزش بر کیفیت زندگی در ابعاد جسمانی، اجتماعی و روانی و سلامت عمومی مادر در دوره پس از زایمان انجام شده است.
مواد و روشها:
این پژوهش از نوع نیمه تجربی و آینده‌نگـر می‌باشد و یک مطالعه دو گروهی، دو مرحله‌ای و چند متغیری است. نمونه‌ها 62 نفر از زنان زائوی شکم اول، دوم یا سوم بودند که به روش طبیعی زایمان کرده و در بخش پس از زایمان بیمارستان‌هـای شهید بهشتی، سعدی و صدوقی شهر اصفهان بستری بودند در بهار 1384. نمونه‌ها به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد (31 نفر گروه مورد و 31 نفر گروه شاهد) قرار داده شدند. در مرحله اول با شناسایی افراد و با توجه به شرایط ورود به پژوهش گروه مورد و شاهد شناسایی شدند. سپس به گروه مورد در روز اول پس از زایمان با نمایش فیلم ورزشهای پس از زایمـان،
در بخش پس از زایمـان آموزش داده شد و با ارایه کتابچه و لوح فشرده آموزشی (که از همان فیلم تهیه شده بود) به گروه مورد، توصیه شد ورزشهای مورد نظر را از روز اول یا دوم تا روز چهلم پس از زایمان روزی دو بار و هر بار 10-15 دقیقه در منزل انجام دهند. این ورزش‌هـا مطابـق با وضـعیت جسمی زنـان در روزهای پس از زایمان ساخته شده است.
برای ارزیابی ابعاد مختلف سلامتی جسمانی،
روانـی و اجتماعـی مـادران، در دوره پـس از زایمان، پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی sf36 (18)، پرسشنامه لـدرمن (19) و پرسشنـامه اختصاصـی کـیفیت زندگی پس از زایمان (20) تهیه شد و روایی آن با روش اعتبار محتوی و صوری و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 73/0 تعیین شد. در این پرسشنامه ابعاد سلامت عمومی، جسمی، روانی و اجتماعی مورد سنجش قرار گرفت.
در مرحله دوم و در پایان دوره پس از زایمان روز چهلم پس از زایمان، پرسشنامه با مصاحبه حضوری با افراد مورد پژوهش تکمیل شد در انجام پژوهش مشکلاتی وجود داشت مانند عدم انجام ورزش‌ها به طور مناسب و کامل و یا عدم مراجعه برای کنترل ورزش آنان، عدم مراجعه در پایان دوره پس از زایمان، که در بعضی از موارد که می‌توانست بر نتایج تحقیق اثرگذار باشد از نمونه‌ها خارج شدند و در پایان داده‌ها به وسیله نرم افزار SPSS، با آزمون تی مستقل، تجزیه و تحلیل شد.
نتایج:
پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها نتایج نشان داد. اکثر نمونه‌ها در رده سنی 30-21 قرار دارند و میانگین سن گروه مورد 5/24 و میانگین سن گروه شاهد 3/25 است. میانگین سن همسر در گروه مورد 96/31 و در گروه شاهد 64/29 است و اکثر آنها دررده سنی 30-21 قرار دارند. در گروه مورد و شاهد اکثر نمونه‌ها در گروه دیپلم و دبیرستان قرار دارند. از نظر شغل، در گروه شاهد 100 درصد و در گروه مورد 8/96 خانه‌دار هستند. از نظر شغل همسر نیز نتایج نشان داد، در هر دو گروه، اکثریت با شغل آزاد است. از نظـر وضعیت مالی خانـواده از دیـدگاه مادر نتایج نشان داد در هر دو گروه، اکثر خانواده‌ها وضعیت مالی متوسط دارند. از نظر تعداد فرزند نتـایج نشان داد اکـثر نمونه‌ها در هـر دو گـروه دارای یک یا دو فرزند هستند و در هیچکدام از خصوصیات فردی اختلاف آماری، معنی‌دار نمی‌باشد و در واقع دو گروه از نظر مشخصات فردی یکسان هستند.
میانگین نمره و انحراف معیار سلامت عمومی گروه مورد به‌ترتیب 5806/3، 6843/0 و در گروه شاهد به‌ترتیب 9677/2،4460/0 و در آزمون تی مستقل اختلاف معنی‌دار می‌باشد (000/0=P). از نظر سلامت بعد جسمی میانگین نمره و انحراف معیـار گروه مورد به‌ترتـیب 7258/0، 2099/0 و در گروه شاهد به‌ترتیب 6048/2، 3169/0 و در آزمون تی اختلاف معنی‌دار نشد. از نظر سلامت بعد اجتماعی، میانگین نمره و انحراف معیار در گـروه مـورد به‌ترتـیب 5108/3، 4258/0 و در گـروه شاهـد به‌ترتـیب 1989/3، 5081/0 و در آزمون تی اختلاف معنی‌دار شد (011/0=P). از نظر سلامت بعد روانی میانگین نمره و انحراف معیار گروه مورد به‌ترتیب 9774/4، 5823/0 و در گروه شاهد به‌ترتیب 5194/4، 6635/0 و در آزمون تی اختلاف معنی‌دار شد.
بحث:
همانطور که نتایج نشان داد، مادرانی که ورزش پس از زایمان را در دوره پس از زایمان انجام دادند از سلامت عمومی بیشتری برخوردار بودند. سامپسل و همکاران (1999) در تحقیـق خود نشـان دادنـد که زنـان فعالـتر احتبـاس وزن کـمتری نسبـت به زنان دیگـر داشتند. همچنین در سازگاری بعد از زایمان نیز نمره بالاتری گرفته و در فعالیت‌های تفریحی بیشتـری شرکـت کردند (21). در ارتبـاط با بعد اجتماعی سلامتی مادر نتایج نشان دهنده اختلاف آماری معنی‌دار دو گروه بوده است. به عبارت دیگر در مورد ارتباط با همسر، سایر فرزندان، اعضای خانواده و دوستان، افراد گروه مورد نسبت به گروه شاهد بهتر بوده‌اند. ترکان (1383) در مطالعهای نشـان داد میـانگین نمـره عملکـرد اجتماعی گروهی که زایمان طبیعی کرده‌اند بالاتر از گروهی است سزارین شده‌اند و علت آن را زودتر شروع کردن فعالیت فیزیکی و امکان
فعالیت بدنی بیشتر در گروه اول دانسته‌اند (22).
در ارتباط با مقایسه بعد روانی سلامتی مادر در دو گروه نتایج بیانگر اختلاف معنـی‌دار آماری بوده است. به عبارت دیگر گروهی که ورزش پس از زایمان را انجام داده‌اند نسبت به آنهایی کـه ورزش انجـام نداده‌انـد از سلامتـی روانـی بالاتری برخوردار بوده‌اند.
مارکود سـال 1998 در تحقیـق خـود نشـان داد ورزش شدیـد در دوره پـس از زایمان با سلامت روانی اجتماعی بیشتری ارتباط دارد. او نتیجه گرفت ورزش شدید درشش هفته اول دوره پـس از زایمان ارتباط معنـی‌داری با سـلامت روانـی اجتماعـی دارد. این افـراد در فعالیت‌هـای تفریحی شرکـت داشتـه و ارتبـاط بیشتری با دیگران داشته‌اند (23). در ارتباط با بعد جسمی سلامتی مادر میانگین نمرات در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بوده است ولی تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده نشد. شاید اگر مادران ورزش‌ها را به طور دقیق‌تر و کامل‌تر انجام می‌دادند نتیجه متفاوت می‌شد و یا اگر طول زمان بیشتری را مورد بررسی قرار می‌دادیم اثر ورزش را بر سلامت جسمی بیشتر دیده می‌شد. البته در مطالعه اوتلو (Otoole) و همکاران (2003) نتایج نشان داد که فعالیت جسمانی منظم بر کاهش وزن در سال اول پس از زایمان مؤثر بوده است (24). همچنین داونین (Downin) 2002 در یک مطالعه مروری اذعان می‌نماید که ورزش منظم فواید سلامتی مهمی بعد از زایمان دارد. به عبارتی ورزش موجب تناسب هوازی، کلسترول، HDL و افزایش حساسیت به انسولین بوده است که همه این موارد و تأثیر ورزش را در افزایش سلامت جسمانی نشان میدهد (25).
آرتروز - نقش ورزش درحفظ و بهبود سلامتی عمومی
افرادی که به طور منظم ورزش می کنند طولانی تر و سالم تر از اشخاص بی تحرک زندگی می کنند. از آنجا که آرتروز مفاصل تحمل کننده وزن , فعالیت فیزیکی و میزان فعالیتی که یک شخص می تواند انجام دهد را کاهش می دهند , مبتلایان به این وضعیت در افزایش خطر فشار خون , چاقی , دیابت , و بیماری قلبی عروقی , یعنی بیماری های مربوط به عدم فعالیت, قرار دارند. تنها 24% مبتلایان به آرتریت , سطحی از فعالیت فیزیکی را گزارش می کنند که برای کسب سلامتی کافی هست, 75% از آنها بی فعالیت یا دارای فعالیت ناکافی هستند. آرتریت علت اصلی بی فعالیتی یا فعالیت محدود سالمندان است و همچنین نسبت به بیماری قلبی, فشار خون , نابینائی یا دیابت عامل مهم تری در کاهش فعالیت می باشد. مطالعات بر روی سلامت قلبی- عروقی نشان داده اند که ظرفیت هوازی ( سلامت قلبی - عروقی ) مردان مبتلا به آرتروز شدید زانو 30% کمتر از شاهدین فاقد آرتروز است. حتی در سرعت پائین , مبتلایان به آرتروز زانو , در راه رفتن انرژی بیشتری ( اندازه گیری شده به صورت اکسیژن) نسبت به شاهدین هم سن و هم جنس خود مصرف می نمایند.
در ارتباط با ناتوانی مبتلایان به آتروز ممکن است بتوان کار بیشتری در مورد توانائی آنها در حفظ فعالیت و سلامت فیزیکی و نگهداری وزن طبیعی بدن نسبت به تغییرات پاتولوژیک موجود در مفصل به انجام رساند. حتی اگر نتوانیم آرتروز را معالجه کنیم ,
می توانیم بی فعالیتی ناشی از آن را درمان کنیم. مردانی که در دهه چهارم زندگی خود فعالیت فیزیکی کافی نداشته و امتیاز کمتری در آزمون نوار متحرک به دست می آورند , میزان مرگ و میر بالاتری نسبت به افراد واجد این موارد دارا می باشند. با وجود این در بین آنها که قابلیت های فوق را ندارند و بعدا به دست می آورند, خطر مرگ و میر 44% کاهش می یابد
میزان فعالیت آئروبیک ( مثل پیاده روی , دوچرخه سواری , ورزش های آبی ) لازم برای سلامت قلبی عروقی به اندازه ای نیست که مبتلایان به آرتروز نتوانند به دست آورند. بیماران مبتلا به آرتروز مفاصل اندام تحتانی که قادر به انجام ورزش متوسط تا شدید حد اقل برای سه روز هفته ( یعنی 70 تا 85% حد اکثر ضربان قلبی می باشند ) - مقداری که فرد اجازه می دهد تا حین ورزش برای 20 تا 60 دقیقه به طور مداوم صحبت نماید - می توانند قابلیت و سلامت خود را بدون بدتر شدن درد مفاصل یا افزایش نیاز به داروهای مسکن بهبود دهند. در افراد مبتلا به آرتروز که به طور مداوم در این سطح ورزش می کنند , ناتوانی و درد مفصل کاهش و قابلیت عضلانی و قلبی - عروقی ( قدرت و تحمل ) بهبود می یابد.همچنین بهبود عملکرد, کیفیت زندگی و افزایش سرعت راه رفتن در این افراد گزارش شده است. مبتلایان به آرتروز مفصل ران یا زانو می توانند ورزش های آموخته شده را با اطمینان انجام دهند تا بدون افزایش درد مفصل و نیاز به مسکن ها یا NSIAD ها ( مثل خانواده بروفن ), قابلیت و سلامت خودرا ارتقاء دهند.
استفاده نادرست از مفصل دچار آرتروز به علت درد , به تحلیل عضلانی منجر خواهد شد. از آنجا که عضلات دور مفصلی نقش مهمی در محافظت از غضروف مفصلی در برابر استرس بازی می کنند , ورزش های تقویت کننده دارای اهمیت هستند.
در مبتلایان به آرتروز زانو , تقویت عضلات دور مفصلی ممکن است طی چندین هفته به اندازه داروهای خانواده بروفن سبب کاهش درد مفصل گردد. بیشتر اطلاعات موجود در باره منافع ورزش درمانی به آموزش تقویت عضلانی مربوط است. در عین حال , فواید ورزش درمانی بسیار فراتر از تقویت قدرت عضلانی است.
منبع : سایت پرنیاز (حسین البوصبیح )
