«از دعاهاى امام علی(ع)است که با آنها راز و نیاز مى‏کرده و سرمشقى براى مردم‏در آن نهفته است‏»

بار خدایا آنچه را که تو از من به آن آگاه‏ترى بر من ببخشاى!و اگر بار دیگر به سوى‏آن باز گردم،تو هم مغفرت خود را باز گردان!خداوندا آنچه را از کارهاى نیک که تصمیم گرفته‏ام و انجام نداده‏ام ببخش.

خداوندا آنچه را با زبان به تو تقرب مى‏جویم و قلبم با آن همآهنگ نیست مورد مغفرت‏خویش قرار ده!

الهى!نگاههاى اشارت آمیز،سخنان بى فایده و خواسته‏هاى نابجاى دل و لغزشهاى‏زبان را بر من ببخش!

توضیح‏ها:

(نیایش و دعا):

همانطور که ملاحظه مى‏فرمائید امام(ع)در اینجا با خدا راز و نیاز مى-کند و به درگاه او نیایش مى‏نماید و چنانکه میدانیم دعا داراى آثار روانى،اجتماعى،تربیتى و معنوى فراوانى است،چه اینکه انسان براى تقویت اراده‏و بر طرف کردن ناراحتى‏ها به تکیه‏گاهى نیازمند است،و دعا چراغ امید را درانسان روشن مى‏سازد.

ناگفته نماند که بسیارى از دعاهاى معصومین براى تعالیم چگونگى دعابه دیگران است و اگر در مورد خودشان باشد اشاره به ترک اولى‏ها و«حسنات‏الابرار سیئات المقربین‏»است.

براى توضیح بیشتر و سؤالاتى که در مورد دعا مى‏شود به جلد اول تفسیرنمونه صفحه‏467 تا 472 مراجعه فرمائید.