میلاد مسعود امام محمدباقر(ع) - سال 57 هجرى قمرى

امام محمدباقر)ع(، امام پنجم شیعیان بنا به روایتى در سوم صفر سال 57 در مدینه منوره دیده به جهان گشود.(1) ولى این تاریخ، مورد اتفاق تاریخ‏نگاران و سیره‏نویسان نیست. زیرا برخى از آنان، میلاد با سعادت محمدباقر)ع( را اول ماه رجب سال 57 هجرى قمرى مى‏دانند.(2) بیشتر مورخان گفته‏اند که سال تولدش 57 قمرى بوده است. بنابراین وى چهار سال پیش از واقعه کربلا به دنیا آمد و همراه پدر بزرگوارش در این واقعه جان‏سوز حضور داشت. پدرش امام على‏ بن ‏الحسین)ع(، معروف به سجاد و زین‏العابدین، و مادرش فاطمه ‏بنت‏ الحسن‏ المجتبى)ع(، معروف به امّ‏الحسن و امّ‏عبدالله مى‏باشند. چون نَسَب شریف امام محمد باقر)ع(، هم از پدر و هم از مادر به امام امیرالمؤمنین)ع( و فاطمه ‏زهرا)س( مى‏رسد، به ایشان علوى بین علویین و فاطمى بین فاطمیین گفته مى‏شود. امام محمد بن ‏على)ع(، مکنّى به ابوجعفر و ملقب به باقرالعلم و باقرالعلوم مى‏باشد. این امام همام پس از شهادت پدر ارجمندش امام زین‏العابدین)ع( در سال 95 قمرى، به مقام عظماى ولایت و امامت شیعیان نایل شد و پیروان اهل‏بیت)ع( را در آن دریاى مواج سیاسى و نظامى عصر خویش و هرج‏ومرج‏هاى آخر حکومت امویان، به نیکى هدایت و رهبرى کرد. با این که میان رحلت پیامبر)ص( و تولد امام محمدباقر)ع( به مدت 47 سال فاصله بود، در عین حال آن حضرت، سلام گرم و دلنشین پیامبر)ص( را از سوى جابر بن ‏عبدالله‏ انصارى دریافت کرد. جابر بن‏ عبدالله که یکى از یاران رسول خدا)ص( و از محبان اهل‏بیت)ع( بود، در سنین کودکى و نوجوانى امام محمد باقر)ع(، وى را در آغوش گرفت و سلام پیامبر)ص( را به وى ابلاغ کرد. امام محمد باقر)ع( از آغاز زندگى تا شهادت خویش با 11 تن از خلفا معاصر بود که همه آنان، جز یکى از طایفه خبیثه بنى‏امیه بودند. سرانجام این امام همام در هفتم ذى‏الحجه، و به روایتى در ربیع‏الاول سال 114 قمرى در 57 سالگى به وسیله زهرى که ابراهیم ‏بن ‏ولید بن ‏عبدالملک، در ایام خلافت هشام ‏بن ‏عبدالملک، به آن حضرت خورانیده بود، به شهادت رسید و در قبرستان بقیع، در کنار پدرش امام زین‏العابدین)ع( و جدّ مادرى‏اش امام حسن‏مجتبى)ع( به خاک سپرده شد.(3) 1. بحارالأنوار (علامه مجلسی)، ج46، ص 217؛ کشف‏ الغّمه (علی بن عیسی اربلی)، ج2، ص 318 و منتهى‏الآمال (شیخ عباس قمی)، ج2، ص 86 2. زندگانى چهارده معصوم ع )ترجمه اعلام‏الورى(، ص 368 و منتهى‏الآمال، ج2، ص 86 3. نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص 507؛ کشف‏الغمه، ج2، ص 318؛ زندگانى چهارده معصوم (ترجمه اعلام‏الورى)، ص 368 و منتهى‏الآمال، ج2، ص86