ورود امام محمد تقی(ع) به بغداد، بنا به درخواست معتصم عباسی - سال 220 هجری قمری

امام محمد تقی(ع)، معروف به جواد الائمه و امام نهم شیعیان در طول عمر با برکت و کوتاه مدت خویش، دو بار به بغداد مسافرت نمود و هر دو بار مصادف با ماه محرم بود. بار نخست، بنا به دعوت مأمون عباسی (پس از شهادت امام رضا(ع) در خراسان و بازگشت مأمون به بغداد) در محرم سال 215 قمری وارد بغداد شد و در همان هنگام مأمون در صدد تجهیز نیروی عظیم نظامی برای نبرد با رومیان بر آمده بود. مأمون در همان سفر، علی رغم مخالفت بسیاری از بزرگان بنی عباس، دختر خود ام الفضل را به عقد ازدواج امام محمد تقی(ع) در آورد و آن امام همام را بر سایر بزرگان عباسی و علوی ترجیح داد و بر مقام و منزلتش افزود. بار دوم، بنا به دعوت معتصم عباسی به اکراه و اجبار وارد بغداد شد و ورود وی به دارالخلافه، مصادف بود با دو روز مانده به آخر محرم سال 220 قمری. معتصم عباسی گرچه در ظاهر نسبت به آن حضرت، اظهار علاقه و محبت می کرد و مقامش را گرامی می داشت، ولیکن در باطن، امام محمد تقی(ع) و تمامی خاندان عصمت و اهل بیت(ع) و شیعیانشان را دشمن خود می دانست و با بهانه هایی واهی، محدودیت های تازه ای برای آنان قائل می شد. وی، پس از ده ماه تحمل وجود شریف امام جواد(ع)، همسرش ام الفضل را به کشتن آن امام معصوم(ع) تحریک کرد و به دست این زوجه بی وفا، وی را مسموم و در آخرین روز ذی قعده سال 220 قمری به شهادت رسانید.(1) 1- نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص 615 و ص 634؛ بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج 50، ص 2؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج3، ص 186؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج2، ص 324