دنیای عجیبی است ، آنقدر ما را به خود مشغول کرده وگاه گاهی چنان از خودغافل می کند که تمامی ارزشهای معنوی واخلاقی وعاطفی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. چنان دل بسته این دنیا شده ایم که حتی حاضر نیستیم حتی یک لحظه به مرگ این ارزش الهی فکر کنیم . نمی دانم  زمان یا مکان باعث شده که تفاوت آدمها در مقاطع زمانی متفاوت ببینم یا فراموشی وغرق در دلبستگی های دنیا ، واقعا اگر بگویند ما 48 ساعت دیگر باید بار سفر را ببندیم رفتار ، محبت به پدر ومادر ، برادر وخواهر وحتی دوستانمان چگونه خواهد بود؟ کمی فکر کنید . یادم نمی رود فرزندان انقلاب در دانشگاه دفاع مقدس قبل از هر عملیات  وصیتتنامه می نوشتند که شاید تعداد آن کم نباشد. پایان نامه هایی که دیگر فروشی نیست واز هیچ منبعی نمیتوان دانلود کرد ویا ... ودرسی جاودانه برای ما .

چرا نباید جرأت نوشتن چند خط وصیتنامه را نداشته باشیم ؟ این سؤالی است که شما خوبان اگر پاسخ دهید می توان تعریف جدیدی از روابط وارزشها ومحبتها ارائه داد که دیگر این ارزشها رنگ وبوی دنیایی نخواهد داشت وخالص خالص خواهد بود. هدفم از این دلنوشته فقط یک لحظه تفکر بود وبس. دوستتان دارم چون شما خدا را دوست دارید.